top

Ἀρ. Πρωτ. 336/96

Τῇ Αὐτοῦ Θειοτάτῃ Παναγιότητι
τῷ Οἰκουμενικῷ Πατριάρχῃ
κυρίῳ μοι κυρίῳ Βαρθολομαίῳ,

προσκυνητῶς.

Παναγιώτατε καί θειότατε Πάτερ καί Δέσποτα,

Εὐλαβῶς ὑποβάλλω τῇ Ὑμετέρᾳ σεπτῇ Κορυφῇ, ὅτι ἡ ἐν Revello τοῦ Πιεμονδίου ὀρθόδοξος Ἱ. Μονὴ τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἀριθμοῦσα σήμερον ἓξ μοναχούς, ὑπέβαλε πρὸ ἑνὸς καὶ ἡμίσεος ἔτους αἴτησιν ὅπως ὑπαχθῇ κανονικῶς τῇ Ἱ. Μητροπόλει Ἰταλίας.

Διεξήχθησαν ἔκτοτε μεταξὺ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἰταλίας καὶ τῆς ἐν λόγῳ Μονῆς χρήσιμοι καὶ μακραὶ συζητήσεις, ἀφορῶσαι κυρίως εἰς τὰ περιουσιακὰ στοιχεῖα τῆς τελευταίας ταύτης. Αἱ συνεννοήσεις αὗται ἔληξαν πρό τινος διὰ τῆς συμφωνίας, ὅπως ἅπασα ἡ μοναστηριακὴ περιουσία περιέλθῃ τῇ Ἱερᾷ Μητροπόλει Ἰταλίας, ὡς παρεχούσῃ μείζονα ἐγγύησιν ὑπὲρ τῆς ἐπιβιώσεως καὶ ὁμαλῆς ἐν τῷ μέλλοντι λειτουργίας τῆς Μονῆς.

Ἡ περιουσία τῆς Μονῆς συνίσταται ἐκ γαίας καλυπτούσης τὴν ἔκτασιν ἑνὸς τετραγωνικοῦ χιλιομέτρου. Ἐπὶ τῆς ἐκτάσεως ταύτης ὑπάρχει παλαιὸν κτίσμα μετατραπὲν εἰς ναΐσκον, καθὼς καὶ τρία μοναστηριακὰ οἰκήματα, ἐξ ὧν ἓν ὑπὸ ἀνέγερσιν καὶ δύο ὑπὸ ἀνακαίνισιν.

Οἱ συγκροτοῦντες τὸ κοινόβιον τοῦτο μοναχοὶ ἀνέρχονται εἰς ἓξ (Ἀρχιμανδρίτην Livio Tassello, Ἱερομόναχον Giorgio Carbonato, Διάκονον Andrea Grosso, Μοναχὸν Dario Baldi, Μοναχὸν Gabriele Inernizzi καὶ Ἱερομόναχον Cosmas [-Josef] Hammer), ἐξ ὧν οἱ πέντε πρῶτοι ἰταλοί, ὁ ἓκτος δὲ γερμανός. Οὗτοι πάντες εἶχον τὴν κανονικὴν αὐτῶν ἐξάρτησιν ἐκ τοῦ ὡς “Ἐπισκόπου Ἀκυληΐας” φερομένου Claudio (Bruno) Vettorazzo, ὑπαγομένου τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ τῆς Πολωνίας μέχρι τῆς διαγραφῆς αὐτοῦ ἐκ τοῦ καταλόγου τῆς Ἐκκλησίας ταύτης κατὰ Δεκέμβριον τοῦ 1994, ὁπότε καὶ ἐστράφησαν πρὸς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Ἰταλίας, ἐξαιτούμενοι τὴν ἐκ ταύτης κανονικὴν τῆς Μονῆς αὐτῶν ἐξάρτησιν.

Ὁ εὐλαβῶς ὑποσημειούμενος φρονεῖ ταπεινῶς, ὅτι ὑπαγομένης τῆς νέας ταύτης Μονῆς τῇ Ἱερᾷ Μητροπόλει Ἰταλίας καὶ ὑπὸ ταύτης ὀρθῶς καθοδηγουμένης, θέλει δοθῆ ὤθησις οὐ μικρὰ τῇ καταβαλλομένῃ σοβαρᾷ προσπαθείᾳ πρὸς ἀναζωογόνησιν καὶ παγίωσιν τοῦ ὀρθοδόξου μοναχισμοῦ ἐν τῇ χώρᾳ ταύτῃ, αὐξηθῆ δὲ ἅμα εἰς μέγαν βαθμὸν τὸ γόητρον καὶ τὸ κῦρος τῆς νεοσυστάτου ταύτης Ἐπαρχίας τοῦ Θρόνου.

Καὶ ἐπὶ τούτοις τὴν τιμίαν τε καὶ χαριτόβρυτον δεξιὰν τῆς Ὑμετέρας θεοτιμήτου Κορυφῆς εὐλαβῶς κατασπαζόμενος, τὰς θεοπειθεῖς δ’ Αὐτῆς πατρικὰς εὐχὰς καὶ εὐλογίας ταπεινῶς ἐξαιτούμενος, ὑποδιατελῶ,

ἐν Βενετίᾳ τῇ 21ῃ Ἰουλίου 1996,

[ χειρογράφως:

μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ

καί υἱϊκῆς ἀφθίτου εὐγνωμοσύνης,   ]

[ ὑπογραφή ]

( †  ὁ Ἰταλίας Σπυρίδων )