top

Εθνικός Κήρυξ - 18 Δεκεμβρίου 1996

Στραγγαλισμός λατρείας και γλώσσας

Κύριε Διευθυντά,

Από το μακρινό Τζάκσον του Μισισιπή, σας στέλνω τις ολόθερμες ευχές μου για τις άγιες μέρες που έρχονται και τα συγχαρητήρια μου για τον «Εθνικό Κήρυκα», γιατί μονάχα μια εφημερίδα της ποιότητας και του ύψους του «Εθνικού Κήρυκα», ταιριάζει στον Ελληνισμό της Αμερικής.

Σας γράφω με αφορμή τη συνέντευξη του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου μας κ. Σπυρίδωνα, που δημοσιεύθηκε τη Δευτέρα 18 Νοεμβρίου, στην οποία σε κάποιο σημείο είπε το εξής πολύ σημαντικό: «Μεταξύ αυτών των βασικών στόχων θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν, ο τονισμός της σημασίας της παραδόσεως στη λατρεία μας, η ενίσχυση της ελληνικής παιδείας, η μετάδοση της Ορθόδοξης Πίστεως στις νέες γενεές, η σφυρηλάτηση της ομογενειακής ενότητας κ.λ.π.».

Η διακήρυξη αυτή του Σεβασμιοτάτου άγγιξε πολύ δυνατά τη καρδιά μου, γιατί εδώ στην Κοινότητά μας, της Αγίας Τριάδας-Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, η παράδοση της λατρείας έχει «στραγγαλιστεί» κυριολεκτικά.

Η οργανοπαίκτρια παίζει το όργανο και συνάμα ψέλνει μόνη της, χωρίς να υπάρχουν τις περισσότερες φορές άλλα μέλη στη χορωδία.

Η δε ελληνική γλώσσα έχει πια πεθάνει από τη Λειτουργία. Να σκεφθείτε κ. Διευθυντά πως τη Κυριακή στις 17 Νοεμβρίου μονάχα δύο «Κύριε ελέησαν» είπαν στα ελληνικά.

Έχετε ακούσει το Χερουβικό στα αγγλικά, ή τον Άξιον Εστι, και μάλιστα από μία κυρία, η οποία ταυτόχρονα να βαράει και το όργανο; Όταν όμως κάνουν φεστιβάλ και ελληνική βραδιά για να βγάλουν χρήματα, τότε τα ελληνικά είναι καλά. Το μίσος μερικών για ο,τιδήποτε ελληνικό δεν έχει όρια.

Όταν έλθει η στιγμή του δίσκου, αρχίζει από το πίσω μέρος του Ναού και πηγαίνει μπροστά. Ο Ιερέας στέκεται στην Ωραία Πύλη, διαβάζει μια ευχή και ευλογεί τους δίσκους και τα δολάρια.

Περίεργα πράγματα. Έψαξα στο Ευχολόγιο, αλλά δεν μπόρεσα να βρω τίποτε τέτοιο.

Είναι άνθρωποι στο Συμβούλιο οι οποίοι δίνουν την αίσθηση ότι δεν γνωρίζουν ούτε περί παραδόσεως της λατρείας, ούτε για την τάξη της Εκκλησίας, ούτε για κανόνες και λειτουργικό Τυπικό.

Εν τω μεταξύ δεν υπάρχει Επίσκοπος στην Ατλάντα να κάνει κάποια απροειδοποίητη εμφάνιση εδώ να δει τι γίνεται, όπως κάνει ο καινούργιος Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων στη Νέα Υόρκη και καθώς καταλαβαίνετε όλα είναι αφημένα στη μοίρα τους.

Έμαθα μάλιστα προχθές πως κι' αυτός ο Επίσκοπος που ήταν προσωρινά εκεί, έφυγε.

Η μόνη μας ελπίδα και παρηγοριά είναι ο καινούργιος Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων, γιατί πραγματικά εδώ το κακό παράγινε.

Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία και εύχομαι στον Αρχιεπίσκοπο δύναμη και τον παρακαλώ μέσα σ' όλα που έχει να φροντίσει ας κάνει κάτι και για μας εδώ.

Σπύρος Παύλου
Τζάκσον, Μισισιπή
12/3/96

[ Εθνικός Κήρυξ | Γράμματα | 18 Δεκεμβρίου 1996 ]