top

"Πρωϊνή" - 20 Μαΐου 1998

Οι δύο νέοι επίσκοποι μιλούν στην "Π"

Έκπληξη και συγκίνηση τους προκάλεσε η εκλογή τους από την Ιερά Σύνοδο

ΝΕΑ ΥOΡΚΗ.- Του ΑΠOΣΤOΛΗ ΖOΥΠΑΝΙΩΤΗ

Έκπληξη και συγκίνηση προκάλεσε και στους δύο νεοεκλεγέντες βοηθούς επισκόπους, κ.κ. Γεώργιο Παπαϊωάννου και Δημήτριο Κουσέλ (Κουτσόγιωργα), η απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, την οποία πληροφορήθηκαν επισήμως μόλις χθες.

Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, ο μεν επίσκοπος Κομάνων Γεώργιος θα τοποθετηθεί στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού, ο δε επίσκοπος Ξάνθου Δημήτριος σε μία εκ των επισκοπών του Ντιτρόιτ ή της Ατλάντας. Και τους δύο θα χειροτονήσει ο Οικουμενικός Πατριάρχης, σε ημερομηνία που έχει ακόμη καθορισθεί.

Σε δηλώσεις του προς την "Π", ο επίσκοπος Γεώργιος είπε:

"Με μεγάλη συγκίνηση πληροφορήθηκα την απόφαση της Μητρός Εκκλησίας. O νους μου πηγαίνει αμέσως στο Θεό για τη μεγάλη ευλογία που μου έδωσε. Θέλω στη συνέχεια να εκφράσω τις ευχαριστίες μου προς τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο για την εκδήλωση της μεγάλης του αγάπης και ιδιαίτερα να ευχαριστήσω το σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο κ. Σπυρίδωνα για την ευγενική του χειρονομία να με υποδείξει για το ανώτερο αυτό της Εκκλησία λειτούργημα, του επισκόπου.

Στις στιγμές αυτές της συγκινήσεως, ο νους μου πηγαίνει στην εκλεκτή μου πρεσβυτέρα (Σ.Σ. η πρεσβυτέρα Μαρία απεβίωσε το 1992), η οποία μου παραστάθηκε σε όλη μου την ιερατεία και χωρίς αυτή δεν θα μπορούσα να φτάσω στο σημείο να προαγάγω και να προωθήσω το μικρό αυτό τάλαντο που μου έδωσε ο Θεός.

Ιδιαίτερα να ευχαριστήσω τις τρεις κόρες μου, την Αλεξάνδρα, την Ελένη και τη Βασιλική, οι οποίες όχι μόνο δεν προσπάθησαν να με πείσουν στο να μη δεχθώ την επισκοποποίηση, αλλά με ενεθάρρυναν με όλες τους τις δυνάμεις.

Να εκφράσω επίσης τις ευχαριστίες μου στην κοινότητά μου, του Αγίου Γεωργίου της Μπεθέσδα, η οποία είναι η μεγάλη μου οικογένεια. Η μόνη σκέψη την οποία είχα στη ζωή μου είναι πως θα κάνω μία πραγματική κοινότητα. Τέλος ευχαριστώ όλους όσοι εξέφρασαν την αγάπη και την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπό μου".

ΕΠΙΣΚOΠOΣ ΔΗΜΗΤΡΙOΣ

"Να εκφράσω πρώτα απ' όλα τη βαθειά μου ευγνωμοσύνη προς τον Παναγιότατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο και τα μέλη της Ιεράς Συνόδου, για τη μεγάλη αυτή τιμή προς την ημετέρα μετριότητα. Ποτέ μου δεν ονειρεύθηκα να γίνω επίσκοπος κι αποτελεί μεγάλη τιμή που η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να χρησιμοποιήσει κατ' αυτό τον τρόπο τις ικανότητές μου.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Γνωρίζετε ποια καθήκοντα θα σας ανατεθούν;

ΔΗΜΗΤΡΙOΣ: Δεν το γνωρίζω. Θα είμαι βοηθός επίσκοπος στον Αρχιεπίσκοπο, που σημαίνει ότι μπορώ να χρησιμοποιηθώ οπουδήποτε το αποφασίσει.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Σας εξέπληξε η απόφαση της Ιεράς Συνόδου;

ΔΗΜΗΤΡΙOΣ: Ήταν σοκ. Γνώριζα ότι το όνομά μου προτάθηκε εγγράφως πριν λίγους μήνες, αλλά τίποτε δεν συνέβη. Είμαι 60 ετών και ίσως αρκετά ηλικιωμένος (για τη θέση). Δεν ενοχλήθηκα, γιατί απολαμβάνω και υπεραγαπώ το έργο που επιτελώ και θα ευχόμουν να παρέμενα στα ίδια καθήκοντα.

Και ξαφνικά, μόλις άρχισα να συνηθίζω στην ιδέα ότι θα περάσω τα υπόλοιπα χρόνια μου εδώ κάνοντας κάτι που απολαμβάνω, είδα να αλλάζει η ζωή μου.

ΤO ΜΕΛΛOΝ ΤΗΣ OΡΘOΔOΞΙΑΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ως ένας εκ των ιεραρχών μας στην Αμερική, σε μία κρίσιμη για την Εκκλησία περίοδο, λίγο πριν το κατώφλι της νέας χιλιετηρίδας, πως βλέπετε το μέλλον;

ΔΗΜΗΤΡΙOΣ: Η Ορθοδοξία έχει μπροστά της ένα λαμπρό μέλλον. Πολλά αλλάζουν στον κόσμο, αρχίζοντας από την πτώση του κομμουνισμού, οι εξελίξεις στην Αφρική - με την οποία ασχολούμαι για 15 χρόνια - και την Ασία. Η αύξηση της Εκκλησίας μας είναι πολύ μεγάλη, σε κάθε σημείο του πλανήτη μας. Στην Αμερική βλέπουμε το άνοιγμα που υπάρχει, νέα μέλη να έρχονται στην Εκκλησία μας, ανακαλύπτοντας την ομορφιά και την αλήθεια της Ορθοδοξίας.

Πιστεύω ότι η Εκκλησία μας προορίζεται να μεγαλώσει στη χώρα αυτή και να αποτελέσει μία από τις μεγάλες θρησκείες της χώρας.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Μπορεί αυτό το πνεύμα του ευαγγελισμού να αποδώσει στις ΗΠΑ, σε μη ελληνικής καταγωγής άτομα;

ΔΗΜΗΤΡΙOΣ: Πρέπει κι αποτελεί υποχρέωσή μας να το πράξουμε. Αυτό επιτάσσει η εντολή του Χριστού κι ως πιστοί του πρέπει να υπακούσουμε. Να ξαπλωθούμε σ' όλους τους λαούς κι όλα τα έθνη, να διδάξουμε το λόγο του Ευαγγελίου. Πως μπορούμε να μην πράξουμε το ίδιο και στην Αμερική, όπου βλέπουμε τους Αμερικανούς να ανταποκρίνονται και να αναζητούν κάτι σταθερό και αληθές και δεν το βρίσκουν στα σπίτια και τις εκκλησίες τους, τις οποίες βλέπουν να αλλάζουν ραγδαία και γνωρίζουν πως κάπου υπάρχει λάθος. Δεν αντιλαμβάνονται ακριβώς ποιο είναι το λάθος, όμως, όταν ανακαλύπτουν την Ορθοδοξία, μας λένε ότι μόλις εισέρχονται στους ναούς μας, αισθάνονται να βρήκαν το σπίτι τους.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Βλέπετε αν είναι απαραίτητη κάποια προετοιμασία στην Εκκλησίας μας, για να υποδεχθεί όλους αυτούς τους ανθρώπους;

ΔΗΜΗΤΡΙOΣ: Πρέπει να γίνει αργά και προσεκτικά. Οι προσήλυτοι πρέπει να κατηχηθούν για περίοδο ενός έτους, γιατί η Ορθοδοξία είναι τρόπος ζωής και δεν έχει σχέση μόνο με τον κυριακάτικο εκκλησιασμό.

Ίσως κάνουμε δεκτά στους κόλπους μας άτομα, πολύ γρήγορα. Γι' αυτό θα πρέπει να δείξουμε μεγαλύτερη προσοχή κι ίσως και οι ιερείς να να εκπαιδευθούν λίγο περισσότερο, πάνω στο πως θα δέχονται άτομα που εκφράζουν ενδιαφέρον για την Εκκλησία μας.

[ EKKLISIA | www.ekklisia.org/gtyp-5-20.htm  -  20 Μαΐου 1998 ]