"Πρωϊνή" - 2-3 Μαΐου 1998

Ενωμένοι προς τη νέα χιλιετηρίδα

Το νόημα της ένταξης των Παλαιοημερολογιτών στην Μητέρα Εκκλησία

ΑΘΗΝΑ. - Aνάλυση του ΑΛΕΞΑΝΔΡOΥ ΣΤΕΦΑΝOΠOΥΛOΥ

Πριν από λίγες ημέρες οι σελίδες της νεότερης εκκλησιαστικής ιστορίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας άνοιξαν ένα νέο κεφάλαιο.

Η Μήτηρ των Ορθόδοξων Εκκλησιών, το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως δέχθηκε στην αγκαλιά του μια μεγάλη μερίδα παιδιών του, που για χρόνια μετά το σχίσμα που δημιούργησε το λεγόμενο θέμα του παλαιού εορτολογίου, βρισκόταν μακριά του. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο για άλλη μια φορά έδειξε την απέραντη μεγαλοσύνη του. Έδειξε την Αγάπη του και την στοργή του. Έδειξε στην πράξη για άλλη μια φορά αυτό που θεωρείται ως μεγαλυτέρα αρετή. Την Αγάπη.

Η αναγνώριση της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου ως Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής ανοίγει νέους ορίζοντες για το ιεραποστολικό και ποιμαντικό έργο του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Η ένταξη στις τάξεις της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως μιας μεγάλης μερίδας που ακολουθούν το παλαιό εορτολόγιο ανοίγει το δρόμο για την σταδιακή και εν τέλει οριστική επίλυση του παλαιοημερολογητικού προβλήματος το οποίο ταλανίζει το σώμα της Ορθόδοξου Εκκλησίας επί πολλά έτη. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο έδειξε σε όλους το φάρμακο για την επούλωση αυτής της πληγής. Η ένταξη πρωτίστως στην πνευματική και δευτερευόντως στην διοικητική δομή του Οικουμενικού Πατριαρχείου της Αγίας Ειρήνης αποτελεί πλέον ιστορικό προηγούμενο και δημιουργεί παράδοση στην επίλυση τέτοιων ή παρομοίων ζητημάτων.

Το πως φτάσαμε σε αυτή τη λύση λίγο πολύ είναι γνωστό. Η ιστορική αυτή απόφαση υπήρξε καρπός και μόχθος πολύμηνης και κοπιώδους εργασίας και διαπραγματεύσεων μεταξύ των δυο πλευρών.

O αποφασιστικός όμως ρόλος του αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα υπήρξε ο καθοριστικότερος παράγοντας που έθεσε το θεμέλιο λίθο πάνω στον οποίο οικοδομείται η νέα σχέση.

ΥΠOΜOΝΗ ΚΙ ΕΠΙΜOΝΗ

Εντύπωση προκαλεί η υπομονή και καρτερικότητα των δυο κληρικών, Παϊσίου και Βικέντιου, οι οποίοι πέρασαν μέσα από το καμίνι της αγωνίας και των πολλαπλών πειρασμών που κατά την πορεία των διαπραγματεύσεων εδημιουργούνταν. Πόσοι και πόσοι δεν ήταν εκείνοι που προσπάθησαν να τους μεταπείσουν. Πόσοι δεν ήταν αυτοί που με ύπουλα χτυπήματα και "αόρατες" επεμβάσεις δεν προσπάθησαν να οδηγήσουν σε αδιέξοδο την υπόθεση.

Επί μήνες και οι δυο Ιεράρχες βάδιζαν στην οδό της τελικής επίλυσης του ζητήματος τους με μοναδικό οδηγό την θέληση και την βούληση που είχε εκφραστεί από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Στο διάστημα που μεσολάβησε, υπήρξαν κλυδωνισμοί. Όμως εκείνοι έμεναν πιστοί στην υπόσχεση που είχαν λάβει. Ώσπου ήρθε η μεγάλη ώρα. Ουδείς μπορούσε να φανταστεί το μέγεθος της χαράς των δυο επισκόπων πλέον του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Ασυγκράτητα τα δάκρυα κατά την ημέρα της ανακοίνωσης. Το κλίμα φορτίστηκε συναισθηματικά κατά την ημέρα των χειροτονιών. Το όλο σκηνικό θύμιζε εκείνες τις άγιες στιγμές, σαν εκείνες που διαβάζουμε πότε στον Ευεργετινό και πότε στο γεροντικό. Συγκίνηση, κατάνυξη, σεβασμός, ευπρέπεια, αγάπη και συγκατάβαση. Αυτό ήταν το κλίμα στο Πατριαρχείο όταν η υπόθεση αυτή έπαιρνε το δρόμο της.

Πολλοί προσπάθησαν να μειώσουν αυτό το ιστορικό γεγονός, τονίζοντας περισσότερο τις λεπτομέρειες περί αναχειροτονίας των δυο, μόνο και μόνο για να τους πληγώσουν και να τους εκθέσουν στα μάτια των άλλων παλαιοημερολογιτών. Κι όμως, εκείνοι έμειναν αταλάντευτοι και απάντησαν με περισσότερη Αγάπη, σ' όλους όσους προσπάθησαν να τους γεμίσουν με δηλητήριο την ψυχή και το επισκοπικό τους γίγνεσθαι.

Ήξεραν όμως κι οι δυο ότι ο μεγάλος και δύσκολος δρόμος τώρα ανοίγει μπροστά τους. Η αποστολή τους είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Ο επανευαγγελισμός όλων όσων βρίσκονται μακράν της Μητέρας των Εκκλησιών είναι το πρώτο τους μέλημα. Όλοι εκείνοι που για λόγους παράδοσης θέλουν να ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο μπορούν και πρέπει με την βοήθεια των δυο επισκόπων να ενταχθούν στις τάξεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι αναγκαίο να βαδίσει προς την νέα χιλιετηρίδα ενωμένη. Με λιγότερες πληγές. Η Ορθόδοξη Εκκλησία θα πρέπει να έχει κοντά της όλα τα παιδιά της για να ξεκινήσει τον νέο και μεγάλο αγώνα της αναγέννησης του όλου έργου της εν όψει των μεγάλων προβλημάτων που προβάλουν μπροστά της. Έχει ανάγκη από ενότητα και σύμπνοια. Αυτή η απόφαση ανοίγει νέους ορίζοντες. Άξιοι λοιπόν και οι δυο. Άξιοι.

[ EKKLISIA | www.ekklisia.org/gtyp-5-2.htm - 2-3 Μαΐου 1998 ]