top

η Πρωϊνὴ - 11 Ιουνίου 1998

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ

Γράφει ο Ιω. Δημητρόπουλος  *)

Ο Πικασσό, ο Αρχιεπίσκοπος και η G.O.Α.L.

Είναι γνωστή σε όλους, φαντάζομαι, η ιστορία του κορυφαίου σύγχρονου ζωγράφου Πικασσό, όταν κατά τη διάρκεια της επικράτησης των Ναζί στην ηπειρωτική Ευρώπη, ομάδα Γερμανών αξιωματικών θαύμαζε τα έργα του. Κάποιος από αυτούς, προφανώς για να παραστήσει το διανοούμενο, ρώτησε τον Ισπανό ζωγράφο για το αριστούργημά του "Η Γκουέρνικα".

- Είναι δικός σας έργο, αυτός ο καταπληκτικός πίνακας;
- Όχι! του απάντησε, ο μεγάλος ζωγράφος. Αυτό είναι έργο δικό σας!

Κόκκαλο φυσικά ο Γερμανός αξιωματικός από την αποστομωτική απάντηση που πήρε!

Αν τυχόν κανείς δεν είναι εξοικειωμένος με τα ιστορικά γεγονότα, θυμίζω, ότι η Γκουέρνικα είναι μια μικρή πόλη της Ισπανίας, που βομβαρδίστηκε από τους φασίστες, κατά τη διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου πολέμου. Αυτόν ακριβώς το βομβαρδισμό απεικονίζει το ομώνυμο υπέροχο αριστούργημα του Πικασσό, το οποίο εκτίθεται σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο, πολύ κοντά στο περίφημο μουσείο Πράδο της Μαδρίτης.

Αυτή την ιστορία έφερα στο μυαλό μου, όταν συνειδητοποίησα τη συσπείρωση που προκάλεσε, γύρω από τον Αρχιεπίσκοπο, η ιταμή συμπεριφορά και τα τελεσίγραφα του G.O.A.L. προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη, καθώς και το προτεσταντικό και σχισματικό φρόνημα, που επεδείχθη στο συνέδριό του.

Γνωστός μου με πληροφόρησε ότι σε εκκλησία βόρειου προαστίου της Νέας Υόρκης, οι πιστοί όχι μόνο έδειξαν προθυμία να υπογράψουν ψηφίσματα, αλλά και με φανατισμό, υπέρ του Αρχιεπισκόπου!

Υπήρξε ποτέ στο παρελθόν ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδωνας αντικείμενο τέτοιας αγάπης, σεβασμού και αφοσίωσης του ποιμνίου του;

Αυτά όμως, πριν από "το συνέδριο της ανομίας και της ματαιότητας", όπως λέγει η υμνολογία της Εκκλησίας μας. Γιατί, μετά από αυτό, ο κόσμος αντέδρασε έντονα ενστικτωδώς.

Βεβαίως για την κινητοποίηση υπέρ του Αρχιεπισκόπου εργάστηκαν πολλοί, που είχαν κάθε λόγο να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Θα ήταν άλλωστε εξαιρετικά παράξενο να μην ενεργούσαν με τον τρόπο που ενήργησαν και θα συνιστούσε ασυγχώρητη αφέλεια να πίστευε κάποιος ότι οι περί τον Αρχιεπίσκοπο θα σταύρωναν τα χέρια ή ότι θα ζητούσαν από τον ορθόδοξο λαό μας να... συνταχθεί με τον προτεσταντίζοντα G.O.Α.L.

Πλην όμως μηδαμινά ή πενιχρά αποτελέσματα θα είχε η προσπάθειά τους, αν οι ηγέτες του συνεδρίου του Σικάγου συμπεριφέρονταν ως πιστά τέκνα της Ορθοδόξου Εκκλησίας και μιλούσαν προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη με το δέοντα σεβασμό. Αν ξεκαθάριζαν, ότι δεν είχαν καμία πρόθεση να κάνουν σχίσμα, και αν δεν πρόβαλλαν προτεσταντικά αιτήματα, που προκάλεσαν (και δικαίως) σε υπέρτατο βαθμό το ορθόδοξο αίσθημα των ομογενών.

Έτσι, γι' αυτό το ανέλπιστο δώρο που έδωσαν οι σύνεδροι του Σικάγου στον Αρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα, ας μην κλαυθμηρίζουν, ας μη δυσανασχετούν, ας μην αγανακτούν κι ας μην αιτιώνται απολύτως κανένα άλλο εκτός από τον εαυτό τους. Αν συμπεριφέρονταν ως πειθήνια τέκνα της Ορθόδοξης Εκκλησίας θα μπορούσαν να απευθύvονται φερέγγυα προς την ομογένεια.

Ενώ τώρα, μετά το συνέδριο του Σικάγου, η απάντηση του Πικασσό στους αξιωματικούς των Ναζί τους αφορά 100%. Η συσπείρωση του πληρώματος της Εκκλησίας γύρω από τον Αρχιεπίσκοπο είναι έργο αποκλειστικά δικό τους! Και πρέπει να τους αναγνωριστεί ότι στον τομέα αυτό (και μόνο) έκαναν εξαίρετη δουλειά!

___________________

*) Δημοσιογραφικό ψευδώνυμο του φιλόλογου-θεολόγου Παναγιώτη Τελεβάντου

[ η Πρωϊνὴ - 11 Ιουνίου 1998 - σ. 3 ]