Η κατά Ιάκωβον κατάσταση της Εκκλησίας μας

Εθνικός Κήρυξ - 20-21 Μαρτίου 1999

Με την μακροσκελή και αριστοτεχνικά γραμμένη δήλωσή του στον «Εθνικό Κήρυκα» (βλέπε άρθρο στην 1η σελίδα) ο Αρχιεπίσκοπος πρώην Αμερικής κ. Ιάκωβος, ξεκαθάρισε πλέον τη θέση του για το πιο σοβαρό θέμα που απασχολεί σήμερα τον Ελληνισμό της Αμερικής, το εκκλησιαστικό. Αυτό του επέβαλε προφανώς το αίσθημα αγάπης και καθήκοντος που αισθάνεται έναντι της Ομογένειας. Για αυτό και, λέγεται, πως αδιαφορεί παντελώς για τις όποιες πιθανές επιπτώσεις πάνω του.

Η δήλωσή του αυτή, θυμίζει εκείνη την περίφημη επιστολή που έστειλε στον τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Γουίλιαμ Ρότζερς με την οποία κατήγγειλε την Ουάσιγκτον για την υποστήριξή της στην χούντα των συνταγματαρχών. Η είδηση, η ουσία της επιστολής εκείνης δημοσιεύτηκε στους Τάιμς της Νέας Υόρκης και προκάλεσε μεγάλη εντύπωση. Η χούντα είχε δεχτεί ένα ισχυρό πλήγμα.

Ο κ. Ιάκωβος έκανε στην παρούσα περίπτωση ότι συνήθιζε να κάνει όλα αυτά τα 37 χρόνια που είχε στα χέρια του το πηδάλιο της Εκκλησίας της Αμερικής: Μπήκε με προσοχή και κατά τρόπο αναγωγικό στο παιγνίδι την κατάλληλη -τελευταία;- στιγμή.

Έτσι και τώρα. Αργά μεν, αλλά με ζυγισμένα και αναλυμένα καλώς όλα τα δεδομένα, προφέρει λόγο καθοριστικής, ίσως και ιστορικής σημασίας.

Οι καταγγελίες στη δήλωσή του είναι άκρως σοβαρές. Προέρχονται από έναν άνθρωπο ο οποίος ζυγίζει τις λέξεις του πολύ σοβαρά και μετρά με το σταγονόμετρο το περιεχόμενο, τα νοούμενα αλλά και τα υπονοούμενά τους. Ο λόγος του κ. Ιακώβου καίτοι παραβολικός, δεν απαιτεί μαντικές ικανότητες. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς σε ποιούς αναφέρεται όταν κάνει λόγο για «σουλτανικά φιρμάνια» ή για «ψυχώσεις» και ψυχωτικούς.

Είμαι βέβαιος πως δεν υπάρχει κανείς που να μη καταλαβαίνει για ποιον χτυπά η καμπάνα όταν ο κ. Ιάκωβος αναφέρεται στο ναζιστικό δόγμα: «Επαναλαμβάνετε το ίδιο ψεύδος, ώσπου να το κάνετε πιστευτό».

Δεν πιστεύω να υπάρχει κανείς που δεν θα καταλάβει τι εννοεί ο κ. Ιάκωβος, όταν ομιλεί για «προσφυγή εις τα πιο σκοτεινά και βδελυρά εφευρήματα της μισαλλοδοξίας και της πιο ποταπής δυσφήμησης και ανώνυμης ψευδολογίας».

Και δεν υπάρχει κανείς που να μην αντιλαμβάνεται σε ποιούς αναφέρεται όταν γράφει περί «εκφοβισμού των ιερέων, αντικατάστασης των παλαιών καθαγιασμένων αντιμηνσίων από νέα ακαθαγίαστα» ή για την «προ-έγκριση όσων επιθυμούν να υπηρετήσουν στα Διοικητικά Συμβούλια». Φανερά και ξεκάθαρα πράγματα, μηνύματα δυνατά προς όλες τις κατευθύνσεις.

Αν κάτι αποδεικνύει ο παρεμβατικός λόγος του κ. Ιακώβου σήμερα, είναι ότι τα περιθώρια της υπομονής εξαντλήθηκαν. Οι «βυζαντινές» φιλοφρονήσεις και οι ασπασμοί προς τους εκεί «σουλτάνους» -για να χρησιμοποιήσω ακόμη μια λέξη του κ. Ιακώβου- φαίνεται πως τελείωσαν.

Υ.Γ.1 Είναι άξιο επισημάνσεως ότι στην εισαγωγή της δήλωσής του, η καρδιά του πρώην προκαθημένου της αμερικανικής ορθοδοξίας «διχάζεται»: Αφ' ενός προβαίνει σε επαίνους προς τον «Εθνικό Κήρυκα», καθότι γνωρίζει όσο ίσως κανείς άλλος, ότι στάθηκε πάντοτε τίμια και αξιοπρεπώς απέναντί του, και από την άλλη μεριά τον κακίζει για την κριτική που η εφημερίδα αυτή του άσκησε κατά το παρελθόν.

Πράγματι, ο «Ε.Κ.» στο παρελθόν άσκησε κριτική -πολλάκις σκληρή- στον τότε προκαθήμενο, ιδιαίτερα στην υπόθεση των οικοπέδων του Χάρισον η οποία τόσο ζημίωσε την εκκλησία. Δικαίωμα του κ. Ιακώβου να ενίσταται. Είναι, όμως και δικό μας δικαίωμα και μάλιστα μεγίστη υποχρέωση απέναντι στους χιλιάδες αναγνώστες μας ανά την μεγάλη αυτή χώρα, και τότε και τώρα, να αγωνιζόμαστε για μία καλύτερη Εκκλησία και για μία καλύτερη Ομογένεια. Βέβαια οι συνθήκες του τότε και του τώρα έχουν συντριπτικά αλλάξει, με αποτέλεσμα να λάμπει ο κ. Ιάκωβος σήμερα σαν διαμάντι. Μα ποιος, στα αλήθεια, μπορούσε να προβλέψει το «φαινόμενο Σπυρίδων»;

Υ.Γ.2 Καθαρά εθιμοτυπική επίσκεψη πληροφορούμε ότι πραγματοποίησε χθες ο Αρχιεπίσκοπος κ. Σπυρίδων στον προκάτοχό του κ. Ιάκωβο. Τίποτα επί της ουσίας. Κι' αυτό για λόγους εντυπωσιασμού. Κι η ζωή τραβάει την κατηφόρα...

[ Εθνικός Κήρυξ - 20-21 Μαρτίου 1999 - σ. 2 ]