top

Η Πρωϊνή - 10-11 Ιουλίου 1999

Πoυ οδεύoυμε, Παναγιότατε;

ΚΥΡΙO ΑΡΘΡO ΤΗΣ ΠΡΩΙΝΗΣ

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος

Αν μπορούσε κανείς να πει πριν λίγο καιρό ότι οι επιθέσεις που εδέχετο από παραεκκλησιαστικούς κύκλους, ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, προκαλούσαν "διχασμό" στην Ελληνοαμερικανική Κοινότητα και στην εδώ Εκκλησία, μετά τις αποκαλύψεις "από που εκπορεύονται" αυτές οι κινήσεις κι οι διαρροές (την Κωνσταντινούπολη), αλλά και το συνεχώς διογκούμενο κύμα συμπαράστασης υπέρ του Σπυρίδωνα, αβίαστα καταλήγει κανείς εις το συμπέρασμα ότι η μόνη κυρίαρχη διαφορά απόψεων, στόχων και προτεραιοτήτων που τείνει να διαμορφωθεί, είναι αυτή μεταξύ της Oμογένειας των ΗΠΑ και του Φαναρίου. Και το αποτυπώνουμε αυτό επί χάρτου μετά μεγάλης λύπης, διότι όλα τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας κι όλες οι ενδείξεις, συνηγορούν στο ότι για κάποιους λόγους, η Μητέρα Εκκλησία προτιμά η μεγάλη θυγατέρα της των Ηνωμένων Πολιτειών να αποτελεί ένα άβουλο - πλην πειθήνιο - όργανο, κατακερματισμένο και κατ' αυτό το τρόπο να διασφαλίζει ότι δεν πρόκειται ποτέ ξανά στο μέλλον να αποκτήσει φωνή.

Χωρίς να υποτιμούμε τη σημασία των όποιων λανθασμένων κινήσεων συνεργατών του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα (ή και του ιδίου), μετά την κοινή συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου (παρουσία και όλων των ιεραρχών της Αμερικής), στις 12 Ιανουαρίου 1999, είχαμε πιστεύσει ότι θα μπορούσαν τα πράγματα να ηρεμήσουν, να τεθούν νέες βάσεις συνεργασίας μεταξύ των μελών της επαρχιακής συνόδου και να αποκατασταθεί πλήρως η γαλήνη στην Αρχιεπισκοπή και στην Oμογένεια.

Σήμερα βλέπουμε δυστυχώς να επαναλαμβάνονται τα θλιβερά φαινόμενα του περασμένου Αυγούστου και το Πατριαρχείο, αφ' ενός μεν να υποδαυλίζει νέα προβλήματα, κι αφ' ετέρου να υποκινεί θέμα αντικατάστασης, διαρρέοντας σχετικά σενάρια. Το ερώτημα που απασχολεί και εμάς, αλλά και ολόκληρη την Oμογένεια, είναι: Τι συνέβη από τότε μέχρι σήμερα και οι άγιοι ιεράρχες του Φαναρίου διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, ζητώντας την κεφαλή του Σπυρίδωνα επί πίνακι;

Αναμένοντας την απάντηση, να σημειώσουμε ότι και θετικά βήματα έγιναν στην κατεύθυνση της συνεργασίας των ιεραρχών και κάποια μέτρα ελήφθησαν επί "ενοχλητικών για το Πατριαρχείο καταστάσεων", ενώ άλλα μέτρα όλοι γνωρίζουν πως βρίσκονται σε εξέλιξη.

Επιπρόσθετα, αποκαταστάθησαν πλήρως οι σχέσεις της Ιεράς Αρχιεπισκοπής με την ελληνική πολιτεία και την Εκκλησία της Ελλάδος, τέθηκαν γερά θεμέλια στην ενότητα όλων των μεγάλων ομογενειακών οργανώσεων υπό την ηγεσία της Αρχιεπισκοπής, απόκτησε δυνατό λόγο και συμμετοχή ο Σπυρίδωνας στην προώθηση των εθνικών θεμάτων, προστατεύτηκε πλήρως το ακαδημαϊκό κύρος της Θεολογικής σχολής και προωθούνται συγκεκριμένα μέτρα για την σωτηρία της ελληνικής παιδείας και γλώσσας.

Ποιό (ποιά) από τα ανωτέρω ενοχλούν την Μητέρα Εκκλησία;

Όταν το Μάιο του 1998, την ημέρα της έλευσης του κ. Βαρθολομαίου στην Αμερική, απευθύναμε ανοιχτή επιστολή προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη, του αναφέραμε μεταξύ άλλων τα εξής:"Ορισμένοι εξ ημών βλέπουν στην περίπτωση του νυν Αρχιεπισκόπου να επαναλαμβάνεται -με ορισμένες βέβαια διαφορές- η ίδια θλιβερή ιστορία που εκτυλίχθηκε στο χρονικό διάστημα που προηγήθηκε της παραίτησης του Αρχιεπισκόπου πρώην Βορείου και Νοτίου Αμερικής κ.κ. Ιακώβου. Μοιάζει με θεατρικό έργο που επαναλαμβάνεται. Ίδιο το "σκηνικό", ίδιοι και οι "ηθοποιοί", ίδιος και ο "σκηνοθέτης", μόνο το "σενάριο" είναι αλλαγμένο, ενώ -όπως και στην περίπτωση του κ.κ.Ιακώβου- αναζητούμε το πρόσωπο του "παραγωγού" που χρηματοδοτεί και στηρίζει το ανέβασμα της "παράστασης"...

Ίσως για κάποιους να είναι εύκολο να λένε "φταίει ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων", ή ότι "ευθύνεται ο πατήρ Καρλούτσος" ή πως "υπεύθυνος είναι ο πρωτοσύγκελος Πασσιάς" και ούτω κάθε εξής. Όπως υπάρχουν και κάποιοι που αρχίζουν να αναρωτιούνται:

"Μήπως τελικά, φταίει ο Οικουμενικός Πατριάρχης ;".

Το ερώτημα αυτό θα συνεχίζει να βασανίζει για αρκετό καιρό και την Ελληνική Oμογένεια των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και τον απανταχού της γης Ελληνισμό, μέχρις ότου ο Οικουμενικός Πατριάρχης αποφασίσει να μιλήσει ανοιχτά και να πει με τη γλώσσα της αλήθειας, ποιά είναι τα σχέδια της Μητρός Εκκλησίας για την Αμερική και τη Διασπορά γενικότερα, πως θα διαφυλαχθούν στο πλαίσιο της πανορθόδοξης συνόδου τα ευρύτερα συμφέροντα του Ελληνισμού και κυρίως η εθνική ταυτότητα των Ελλήνων της Αμερικής, σε ποιές αρχές και βάσεις θα στηρίζονται οι σχέσεις της εδώ Εκκλησίας, με την Μητέρα Εκκλησία.

Σ' όλον αυτόν τον κυκεώνα των εκκλησιαστικών μας πραγμάτων, η "Π" τήρησε υπεύθυνη στάση, υπερασπίζοντας στους θεσμούς, με πρώτους το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Ιερά Αρχιεπισκοπή. Θεσμούς στους οποίους η Oμογένεια έχει προσφέρει όχι απλά κάθε στήριγμα, αλλά - κυρίως για την Αρχιεπισκοπή - έχει χτίσει με αίμα και ιδρώτα.

Σήμερα, ατενίζοντας τη νέα χιλιετηρίδα, η Ομογένεια έχει θέσει πολλούς και υψηλούς στόχους: Την διαιώνιση της παρουσίας της στην αμερικανική ήπειρο, την οικοδόμηση ισχυρών οργανισμών και θεσμών, την προάσπιση των συμφερόντων του απανταχού Ελληνισμού, μαζί και των εθνικών θεμάτων. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια, ούτε για καπρίτσια, ούτε για παρεμβάσεις, ούτε για εισαγόμενους διχασμούς. Σήμερα, καθώς βαλλόμαστε πανταχόθεν κι έχουμε μόνο όπλο την ενότητα, απευθύνουμε έκκληση προς τη Μητέρα Εκκλησία και τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο:

* Μην απεργάζεσθε ενέργειες που στην πράξη επιφέρουν τη διάσπαση.
* Δώστε μιάς και δια παντός λύση στο εκκλησιαστικό, στηρίζοντας τον Αρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα και προσφέροντάς του τη βοήθεια και το χρόνο που χρειάζεται για να γαληνεύσει την Εκκλησία και να την μεγαλουργήσει, προς δόξα Κυρίου.

[ Η Πρωϊνή - 10-11 Ιουλίου 1999 - σσ. 1 και _ ]