η Πρωϊνὴ - 24-25 Ιουλίου 1999

Το πραξικόπημα του κατεστημένου

Ο Σπυρίδων μας έδωσε το κουράγιο για την μελλοντική συνύπαρξη Ελληνισμού και Ορθοδοξίας με συνδετικό κρίκο την ελληνική γλώσσα και παιδεία

______________________

Του ΒΑΣΙΛΗ ΠΟΡΤΟΚΑΛΗ*

______________________

Φωτογραφία: GΑΝΡ

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος καλείται να δώσει ένα τέλος στην κρίση της Εκκλησίας της Αμερικής. Η ομογένεια, ο απλός κόσμος στηρίζει τον Αρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα.

Ο Μοιρολατρικά μάθαμε να λέμε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, δίχως βέβαια σαν λαός και κράτος να παίρνουμε τα απαιτούμενα μέτρα για να μην επαναλαμβάνεται με τις ολόθριες συνέπειές της. Προς απόδειξη, θα μεταχειρισθώ ορισμένα ιστορικά γεγονότα από περιγραφές του λόγιου, πολυγραφότατου, διπλωμάτη, πρόξενου τότε στο Ελληνικό Προξενείο της Κωνσταντινούπολης, Άγγελου Βλάχου, από το βιβλίο του "Μια φορά και ένα καιρό ένας διπλωμάτης" και θα σταθώ ιδιαίτερα στην περίοδο 1945-1948, έχοντας προϊστάμενό του μια από τις εξαιρετικές φυσιογνωμίες της διπλωματίας μας τον κ. Μιxάλη Μελά. Ο Α. Βλάχος, θείος της εκδότριας δημοσιογράφου Βλάχου, παραδοσιακά Βασιλοδεξιός, έμπιστος ασφαλώς εξωτερικών παραγόντων, είχε αποκαλύψει σε γνωστές προσωπικότητες της παροικίας μας (Κωνσταντινούπολης) ότι σε 30 χρόνια δεν θα υπάρχει ελληνισμός στην Κωνσταντινούπολη. Γεγονός που δεν το καλλιέργησε προς λύση του προβλήματος, όταν αυτός αποδείχδηκε εκ των υστέρων πως έκανε αφόρητες πιέσεις τόσο στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Δαμασκηνό, όσον και άλλους παράγοντες της πολιτικής ζωής τον τόπου να δεχθούν τον ξένο και ανεδαφικό Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Αθηναγόρα για Πατριάρχη.

"Με άκουγε με πολύ ενδιαφέρον ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός, γράφει ο κ. Βλάχος, έβλεπα ότι ο τρόπος με τον οποίο μιλούσα του ήταν ευχάριστος, αλλά στο τέλος, πολύ ήρεμα και πολύ απλά μου είπε: Εσύ κάνεις το καθήκον σου, θα εργασθείς για να γίνει Πατριάρχης ο Αθηναγόρας. Εγώ θα κάνω το δικό μου καθήκον για να ΜΗ ΓΙΝΕΙ Πατριάρχης". Με κοίταξε σιωπηλά και και ύστερα πρόσθεσε: "Εγώ τον έκανα Αρχιεπίσκοπον Αμερικής. Αφήστε τον εκεί που είναι. Κάνει μόνο για εκεί".

Σοφά, σοφότατα τα λόγια του Δαμασκηνού. Ο Αθηναγόρας που τον έζησα πολύ κοντά, απέδειξε ότι ήταν τελείως ακατάλληλος για το συντηρητικό, νοήμον, πολιτισμένο, κοινό του Ελληνισμού της Πόλης, όπως τον αποκαλούν στις αναφορές τους και συγγραμματικώς ως "Αθηναγοριακή λαίλαπα" ο καθηγητής Δημ. Κ. Παπακωνσταντίνου και όλοι οι λοιποί διανοούμενοι της Πόλης. Την εποχή αυτή των 500.000 Ελλήνων στην Τουρκία υπήρχαν δυο πανίσχυρες εξουσίες. Η μία ήταν η παρουσία τον Ελληνικού κράτους με το Ελληνικό Προξενείο, που προσπαθούσε να μαθαίνει και να ελέγχει τις δραστηριότητες του Πατριαρχείου και το Πατριαρχείο που ήθελε να ελέγχει το Προξενείο. Το Πατριαρχείο ήταν ασυζητητί ανώτερη εξουσία την οποία ήθελαν να ελέγχουν με κάθε τρόπο οι δύο υπερδυνάμεις με ανθρώπους της εκλογής τους.

ΜΑΥΡΟ ΑΡΝΙ...

Ο Προκαθήμενος Χαλκιδόνος (Μάξιμος ο Ε΄ το πατριαρχικό του όνομα) ο νεότερος Πατριάρχης στη ιστορία, με άριστες σχέσεις με τους Ρώσους και το Πατριαρχείο τους, αποτελούσε το μαύρο αρνί, τόσο των Τούρκων που φοβούνταν και την ελάχιστη παρεξήγηση με τον Μάξιμο τον Ε' αλλά και του State Department, το οποίο μαζί με τούς Τούρκους, με πρωτάκουστα σατανικά σχέδια επέβαλαν την παραίτηση του Μαξίμου Ε' λόγω δήθεν διανοητικής του ανικανότητας. Και εάν αυτό συνέβαινε θα τον αντικαθιστούσε ο πρώτος τη τάξει σεβαστός ποιμενάρχης του Ελληνισμού, ο Δέρκων Ιωακείμ, θείος του Αρχιμανδρίτη στο Σικάγο, αείμνηστου Γιαλούρη, ο οποίος δημόσια βεβαίωνε μαζί με τον γράφοντα, ότι η τουρκική μυστική αστυνομία δια της απειλής των όπλων πριν λίγες ημέρες από την άφιξη του Αθηναγόρα στην Κωνσταντινούπολη, διέταξε όλους τους Μητροπολίτες να υποδεχθούν και φωνάξουν "Αξιος" τον αφιχθέντα με το προεδρικό αεροπλάνο της Αμερικής (το Holy Cow) τον αρχιεπίσκοπο Αθηναγόρα, καταπατώντας τους πατριαρχικούς νόμους και καταστατικά καθώς και τους νόμους του τουρκικού κράτους, διότι ούτε γεννήθηκε, ούτε είχε υπηκοότητα, ούτε και ήταν συνοδικός και ούτε υπηρέτησε ποτέ το Πατριαρχείο.

"Αποτέλεσμα, άρκεσε να ψιθυριστεί το όνομα Αθηναγόρας, για να διαπεράσει από το Πατριαρχείο και τον Ελληνισμό της Πόλης, ένα ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΜΑ φρίκης, γράφει ο κ. Α Βλάχος. Ο πρόλογος και η εξιστόρηση που ίσως κούρασαν τον αναγνώστη οφείλεται στο γεγονός ότι επιθυμώ να αποδείξω, όχι σαν δικηγόρος του διαβόλου. ότι παρόμοιες συνθήκες πραξικοπήματος από σκοτεινές δυνάμεις του κατεστημένου της Αμερικανοελληνικής κοινωνίας και του State Department, έχουν επιβληθεί, με ολέθριες συνέπειες διχασμού στο παρελθόν στο Πατριαρχείο και στο ολοκαύτωμα της Πόλης του 1955, που αποτελούν μία πικρή ιστορική αλήθεια.

ΚΟΥΡΑΓΙΟ

Ο Σεβαστός μας ποιμενάρχης Σπυρίδων, σαν ελεύθερος προοδευτικός άνθρωπος, υπεύθυνος στην αποστολή και το έργο του, μας έδωσε το κουράγιο για την μελλοντική συνύπαρξη Ελληνισμού και Ορθοδοξίας με συνδετικό κρίκο την ελληνική γλώσσα, την ελληνική παιδεία, την προβολή των εθνικών μας θεμάτων και διεκδικήσεων, που ενόχλησαν και ερέθισαν τους εύφλεκτους Τούρκους και συνοδοιπόρους τους, το State Department, για τις "εξτρεμιστικές" φανατικές δηλώσεις και έργο του Έλληνα Ορθόδοξου ποιμενάρχη. Στην συμπαράσταση και διαμαρτυρία αυτών των ενεργειών, ως συνήθως, συμμετέχουν οι Αμερικανοέλληνες, όταν τα πολιτικά και εθνικά αμερικανικά τους συμφέροντα δεν συμφωνούν με τα ελληνικά.

Ενώ ο ελληνικός λαός που έζησε όσο κανένας άλλος λαός την τραγωδία του πολέμου, προσεύχεται και υπηρετεί την ειρήνη, οι έμποροι του πολέμου και τα γεράκια του Πενταγώνου με τους βιομηχάνους της πολεμικής παραγωγής απολαμβάνουν πλούτη και οφίκια και γενικότερα ο αμερικανικός λαός την ευημερία του.

Την στιγμή που γράφονται όλα αυτά, ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων καλεσμένος θα επισκεφθεί τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Ίσως να μην μας επιστρέψει ως ο ποιμενάρχης και Αρχιεπίσκοπός μας. Ίσως του γίνουν παρατηρήσεις και καθοδηγήσεις σαν κι αυτές που έγιναν στον αείμνηστο Μάξιμο τον Ε΄. Ότι η ύπαρξη και η διαιώνιση του έργου του Πατριαρχείου μας, επιβάλλει αγαθές σχέσεις με τους Τούρκους έως τα όρια της υποδούλωσης, που σύσσωμα επιβάλλει και το State Department και οι αμερικανοέλληνες που είναι η πατρίδα τους και αποτελεί ένα κατεστημένο επιζήμιο στον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία μας.

Ας κρίνει λοιπόν ο εκτιμητός μας αναγνώστης με επιείκεια και λογική τα έργα των ιστορικών παρασκηνίων και τους απροστάτευτους ιεράρχες που παρουσιάζει αυτή η στήλη, αλλά από προσωπική εμπειρία, βοηθητικά συγγράμματα και δηλώσεις, όπως αυτή του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, που θέλουν αρετή και τόλμη να εκφράζονται ΟΝΤΩΣ πολιορκημένοι μέσα στην Τουρκία.

"Είναι ηλεκτρονικός και κατευθυνόμενος ο πόλεμος από τα δυτικά μέσα λέει, τα οποία χρησιμοποιούν την προπαγάνδα με αναλγησία κατά της Ορθοδοξίας, εξυπηρετώντας σκοπιμότητες", τόνισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος στην εκδήλωση που οργάνωσε προς τιμήν του η ΕΣΗΕΑ, κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα. Και δεν παρέλειψε να συγχαρεί τους Έλληνες δημοσιογράφους που κάνουν πολύ καλά την δουλειά τους. Άραγε, μήπως και αυτός, είναι θύμα, ή ακούσιος συνεργός;

Όμως, ότι και να είναι, ο Πατριάρχης έχει υποχρέωση να αφήσει εκτός "παιχνιδιού" την ελληνο-αμερικανική Ομογένεια, η οποία, όταν είναι ενωμένη και στο Πατριαρχείο αλλά και στα εθνικά θέματα θα φαίνεται χρήσιμη. Ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων από το Πατριαρχείο έγινε αρχιεπίσκοπος Αμερικής και με επέμβαση του Πατριαρχείου πρέπει να μείνει.

* Ο κ. Βασίλης Πορτοκάλης είναι συνεργάτης της δεκαπενθήμερης εφημερίδας
"Παροικιακός Λόγος", με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη.

[ η Πρωϊνὴ - 24-25 Ιουλίου 1999 - σ. 5 ]