top

η Πρωϊνὴ - 7 Δεκεμβρίου 1999

Η Παιδεία μας στην Αμερική

Κύριε Διευθυντά,

Αίσθηση προκάλεσε πριν δύο χρόνια, η συνέντευξη τον πρωτοπρεσβύτερου καθηγητού Δημητρίου Κωνσταντέλλου, στον καθημερινό ελληνόφωνο τύπο της Νέας Υόρκης. Ο εκλεκτός συνάδελφος και παλαιός φίλος μας π. Δημήτριος τα είπε, ως συνήθως, καθαρά και ξάστερα πως "σαν Ελληνισμός, σαν εκκλησιαστική και εθνική μειονότητα δεν έχουμε μελετήσει, συστηματικά, τι θέλουμε να είμαστε, που επιθυμούμε να πάμε, τι θέλουμε να αλλάξουμε και τι να διαφυλάξουμε", είπεν επί λέξει. | Και για την ελληνική γλώσσα και το "χαμένο τρένο της" -κάτι που ελέχθη από πρ. αρχιεπισκοπικά δυστυχώς χείλη- ο π. Κωνσταντέλλος είπε με νόημα,"ποτέ δεν είναι αργά για να ξαναρχίσει το τρένο μας και να αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον της Ομογένειας, της Αρχιεπισκοπής πρώτον, για την ελληνική γλώσσα".

Ο π. Κωνσταντέλλος, όμως, αξιοποιήθηκε από ξένα εκπαιδευτικά ιδρύματα! Μάλιστα έχει συνταξιοδοτηθεί πρόσφατα από το Αμερικάνικο Κολλέγιο Στόκτον (Νέας Ιερσέης), όπου επί σειράν ετών εδίδαξεν και ίδρυσεν και έδρα ελληνικών σπουδών. } Αλλά και άλλοι 7 (ίσως και περισσότεροι) γνωστοί ομογενείς εκπαιδευτικοί έχουν προ καιρού τεθεί στο περιθώριο, και δεν χρησιμοποιούνται από την Αρχιεπισκοπή... Το έχει η μοίρα της φυλής μας φαίνεται, να παραμερίζονται άνθρωποι ικανοί και να προωθούνται εξέχουσες ... μετριότητες. Σκεφθείτε τι θα μπορούσαν να κάμουν οι 8 (οκτώ) αυτοί πανεπιστημιακοί μας δάσκαλοι σαν καθηγητές ή κοσμήτορες, λόγου χάρη, στη Θεολογική Σχολή της Αρχιεπισκοπής μας, ή ακόμα και στις δύο Σχολές της, δηλαδή στο Ελληνικό Κολλέγιο και το Θεολογικό Τμήμα (δεν είναι και τόσο μεγάλα, αμφότερα)! Το πρώτο πρώτο που θα αποκτούσαν είναι κύρος και αξιοπρέπεια! Η Σχολή θα εύρισκε την ηρεμία της από την τριβή και αναστάτωση διαρκείας στην οποία βρίσκεται, ενώ το Κολλέγιο το σωστό του προσανατολισμό. Είναι, όπως και να το κάνουμε, θέμα προσώπων! Θέμα δηλαδή καθηγητών, πρωτίστως, με εκκλησιαστικό φρόνημα, και συνείδησιν ελληνορθόδοξον, και γνώσεις μεστωμένες για να γαλουχήσουν τους ιεροσπουδαστές να γνωρίσουν το μεγαλείον της Ορθοδόξου Πίστεως κι έτσι να εκτιμήσουν τις ιερές παραδόσεις μας.

Απέκτησε την ζηλευτή φήμη και δόξαν η Ορθοδοξία στις προσπάθειες και τα αιματηρά μαρτύρια των Αγίων Πατέρων της Ελληνικής κυρίως Εκκλησίας μας. Οι γενναίοι αυτοί ιεροφάντορες απέσπασαν τον έπαινον και την τιμήν για τους αγώνες που αναφέρει ο Απόστολος των Εθνών Μέγας Παύλος στην Επιστολήν προς Εβραίους.

Μέλημα, επίσης, σοβαρόν είναι η επιμελημένη αγωγή και κατάρτησις των ιεροσπουδαστών να αναλάβουν εν επιγνώσει την μελλοντικήν τους θέση στα πλαίσια των κοινοτήτων μας. Η Εκκλησία έχει ανάγκην προσώπων εμφορουμένων με ζήλον θρησκευτικόν και ακαταπόνητον διάθεσιν να προσφέρουν εις την ανάπτυξιν των κοινοτήτων και προσελκύσουν οπαδούς κι εργάτες στο χριστιανικό έργο της ψυχικής σωτηρίας των χριστιανών και μη χριστιανών. Μεγίστη δε η ανάγκη να γνωρίσουν τα παιδιά μας τον ελληνορθόδοξο ιερέα και ιεράρχη της περιφέρειας των ούτως ώστε με την γνωριμία τους αυτή να έλθουν πιο κοντά στον Χριστόν, και στις εκκλησίες μας. Τα παιδιά μας διατρέχουν φοβερούς κινδύνους, πειρασμούς, όχι μόνον απ' τις παντοειδείς αιρέσεις αλλά και απ' τα ναρκωτικά κι απ' τον πανσεξουαλισμό των καιρών μας, τόσους πολλούς που δεν γνώρισαν ποτέ παιδιά δια των αιώνων.

Τα κοινοτικά μας συμβούλια και όλες οι οργανώσεις της Εκκλησίας και της Ομογένειας οφείλουν να δώσουν εξίσου τον καιρόν και το μέλημά τους όσον διαθέτουν δια τα κοσμικά θέματα. Κυττάξτε τι και πόσα κάμνουν οι Καθολικοί και οι Εβραίοι για τα παιδιά τους, καθώς και για τις ενορίες τους και για τα σχολεία των. Πολλοί από μας λέμε ότι τα παιδιά μας είναι το μέλλον της Εκκλησίας και του πολιτισμού μας. Σωστά, αλλά εμείς τι κάνουμε για τα παιδιά για να μεγαλώσουν στο πλαίσιο της Εκκλησίας και της Ελληνορθόδοξης παιδείας και παραμείνουν σ' αυτήν πάσας τας ημέρας της ζωής των; Υπεύθυνοι κατά πρώτον λόγον είναι οι ιερείς, οι γονείς, αλλά και τα κοινοτικά συμβούλια, καθώς και οι δασκάλοι μας. Μαζί, χέρι με χέρι, θα συνεργαστούν οι κληρικοί με τους κοινοτάρχες και τους λαϊκούς για να προχωρή ομαλά κι απρόσκοπτα το πνευματικό, πολιτιστικό, αλλά και οικονομικό έργο της ΕΝΟΡΙΑΣ, διότι το θέμα τούτο αφορά το μέλλον μας και την εθνικοθρησκευτική μας επιβίωση στην αχανή-χαώδη μεν, μα τόσο φιλόξενη κι ευλογημένη ΑΜΕΡΙΚΗ!

Τούτο. νομίζω, έχει κατά νουν ο σεβάσμιος λογιώτατος και νουνεχής νέος ποιμενάρχης μας, ο από Βρεσθένης Αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ.κ. Δημήτριος Τρακατέλλης, ο οποίος με σφοδράν αμέσως ζέσιν και αποφασιστικότητα ανέλαβε το επίμοχθον αυτό έργον.

Χρειάζεται τις προσευχές όλων μας, τις υλικές προσφορές όλων μας, αλλά και την προσωπική συνεργασία ΟΛΩΝ ΜΑΣ!

Κων/νος Τσιρπανλής, δρ. Φ.& Θ.,
ΔΟΘ, Καθηγητής της Βυζαντινής Ιστορίας, Πατερικής Θεολογίας και της Κ.Δ.

[ η Πρωϊνὴ - 7 Δεκεμβρίου 1999 - σ. 8 ]