top

ΣΧΟΛΙΑ - ΓΝΩΜΕΣ

Πρωϊνή (Ν.Υ.) - 23 Μαρτίου 2000

Oι πέντε άρτοι

Mασούσε σίδερα, φίλος κληρικός και αναγνώστης της "Π", γιατί δεν με εύρισκε τις 3-4 μέρες που έλειπα στα συνέδρια της ΑΧΕΠΑ και της Κυπριακής Oμοσπονδίας. Ηθελε να συζητήσουμε τα σχόλιά μου, του περασμένου Σαββάτου (και της Δευτέρας), για τις απολύσεις στην Αρχιεπισκοπή.

- Oρθώς "έπιασες" το θέμα της "οικονομικής υπεθυνότητας". Επρεπε όμως να γράψεις ότι αυτός ο κ. Τζέρι, που δεν μπορεί ν' αντέξει το χριστιανικό του όνομα Ιερόθεος, είναι βλάσφημος.

- Μισό λεπτό, πάτερ μου, του απάντησε, ο άνθρωπος δεν έβρισε κανέναν. Τόσα ξέρει, τόσα λέει.

- Το ίδιο κι εσύ, απάντησε οργισμένος ο φίλος μου. Βρε ανίδεε, αν δεν είναι βλασφημία να μειώνεις την Εκκλησία της αγάπης και του Χριστού σε μπακάλικο, τότε τι είναι βλασφημία; Αλλά κατάλαβα, κατά λάθος το έγραψες.

Αλλά ο παπούλης είχε πάρει φόρα και δεν τον σταματούσε τίποτε.

- Να σου πω κι ένα τελευταίο, είπε. Αν ίσχυαν για την Εκκλησία μας αυτά που είπε ανοήτως αυτός ο κ. Τσέρι, τότε, αντί του θαύματος των πέντε άρτων, του Κυρίου, θα είχαμε "τη λύση των απολύσεων". Γιατί ο Χριστός, αντί να πολλαπλασιάσει του πέντε άρτους, θα έτρωγε αυτό τον ένα, θα έδινε τους υπόλοιπους τέσσερις σε ισάριθμους μαθητές του και θα απέλυε τους οκτώ, για λόγους "οικονομικής υπευθυνότητος".

- Τότε, θα γλύτωνε κι από τον Ιούδα, πέταξα την εξυπνάδα μου.

- Απόστολε, δυστυχώς ο Ιούδας μένει μέχρι τέλους, για να εκπληρώσει την αποστολή του. Να προδώσει τον Κύριό του και Κύριό μας, μου είπε, κλείνοντας το τηλέφωνο.

Α. Ζ.

[ Ομογενειακά | Σχόλια-Γνώμες | www.omogeneiaka.net/Sxolia-3b.htm  -  23 Μαρτίου 2000 ]