top

Το ΚΑΛΑΜΙ - 5 Ιουλίου 2001

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ-ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΚΑ

Η παρουσiαση του βιβλίου της Ιουστίνης Φραγκούλη
γιά τον Σπυρίδωνα «Η μοναξιά ενός ασυμβίβαστου», στη Νέα Υόρκη

Πραγματικός θρίαμβος της αλήθειας και της συνέπειας ήτανε η παρουσίαση τον βιβλίου "Η μοναξιά ενός ασυμβίβαστου" της συγγραφέως και δημοσιογράφου, Ιουστίνης Φραγκούλη, που έγινε πριν λίγες ημέρες στο κέντρο κοινωνικών εκδηλώσεων "Terrace on the Park" στη Νέα Υόρκη.

Όπως είναι γνωστό το βιβλίο αυτό είναι η βιογραφία τον αρχιεπισκόπου πρώην Αμερικής, κ. Σπυρίδωνα, το πρόγραμμα που ήθελε να εφορμόσει κατά την εδώ ποιμαντορία του, τα οράματα που είχε γιά την Ομογένεια της Αμερικής αλλά -και σε όλες τις λεπτομέρειες- ο βρώμικος πόλεμος που εξαπέλυσαν εναντίον του "τα παράκεντρα εξουσίας", όπως πολύ σωστά αποκάλεσε, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα "Η Γνώμη" της Ρόδου, αυτούς που με παρασκηνιακό τρόπο εξουσίαζαν, εξουσιάζουν και διοικούν την Αρχιεπισκοπή.

Πάνω από 800 άνθρωποι, επώνυμοι και απλοί Ομογενείς έδωσαν το παρόν στην εκδήλωση αυτή τιμώντας έτσι το πρόσωπο του ιεράρχη που πάνω του, κατά την σύντομη παρουσία του στον θρόνο της Αμερικής, ξέσπασε το μίσος και η οργή κάποιων ολίγων, που θέλουν να λυμαίνονται τον ηγετικό ρόλο που παίζει η Αρχιεπισκοπή στην εδώ Ομογένεια.

Ο αρχιεπίσκοπος πρώην Αμερικής κ. Σπυρίδων υπήρξε ένας φωτεινός ιεράρχης, ένας ποιμένας με οράματα και με προγράμματα που θα ανύψωναν τον ρόλο της Ομογένειας στα αμερικανικά δρώμενα. Και οποσδήποτε αυτό ήτανε κάτι που θα έβαζε φραγμό σε σχέδια άνομα, ανθρώπων που γιά ίδιο όφελος απεργάζονται την πρόοδο της Ομογένειας. Των ίδιων αυτών ανθρώπων που εξακολουθούν να υπάρχουν και σήμερα στους κόλπους της Αρχιεπισκοπής και να την διοικούν από τα παρασκήνια.

Τα οράματα τον Σπυρίδωνα και ιδιαίτερα αυτά όλα τα οποία πρέσβευε και είχε προγραμματίσει γιά την ελληνική παιδεία, ενόχλησαν αυτούς που οδηγούν την Ομογένεια στην αφομοίωση και την ωθούν να ξεχάσει τις ρίζες της, την γλώσσα της, τον πολιτισμό της, την ιστορία της και την θρησκεία της και να γίνει ένα πειθήνιο όργανο στα χέρια τους και να μπορέσουν έτσι να οδηγήσουν ανενόχλητοι την εκκλησία στην αυτοκεφαλία και τον προτενσταντισμό. Γιατί αυτός είναι και ο αντικειμενικός τους σκοπός.

Δυστυχώς το σχέδιό τους αυτό, βρίσκεται στη φάση της εξέλιξης αφού κανείς δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στα έργα τους αλλά και αν κάποιος τολμήσει θα τον συντρίψουν αμέσως. Η Ομογένεια, όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο κ. Σπυρίδων στην ίδια συνέντευξη που πιό πάνω αναφέρω, "έχει περιπέσει σε γενική αδράνεια και αδιαφορία". Και αυτήν την δική μας αδράνεια και αδιαφορία εκμεταλεύονται οι κύριοι αυτοί και προχωράνε στο ισοπεδοτικό έργο τους.

Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Δημήτριος στον οποίο οφείλουμε κάθε σεβασμό, είναι ένας ιεράρχης με τεράστια μόρφωση, ήθος αλλά και ηγετικά προσόντα τα οποία κανείς δεν μπορεί να του αμφισβητήσει. Γιά πολλούς λόγους όμως φαίνεται να μην μπορεί να εφαρμόσει κανένα δικό τον σχέδιο. Αυτό δείχνει το μέχρι σήμερα μηδενικό έργο του. Τα παράκεντρα εξουσίας τον διαφημίζουν σαν τον ιεράρχη πού έφερε την ειρήνη στην Ομογένεια. Δεν αμφιβάλει κανείς μας γιά τις ειρηνικές διαθέσεις του. Αλλά γιά ποιά ειρήνη μιλάνε, όταν στην συγκεκριμένη εκδήλωση οχτακόσιοι και πλέον άνθρωποι, ανάμεσά τους και δύο ιερείς, παρ' όλες τις τηλεφωνικές πιέσεις και απειλές που δέχτηκαν γιά να μην παραστούν στην εκδήλωση, χειροκροτούσαν με ενθουσιασμό ακόμη και όταν μόνο το όνομα του Σπυρίδωνα αναφερόταν ενώ ξέσπασαν σε γιουχαΐσματα όταν ακούστηκε το όνομα τον γνωστού φάδερ Άλεξ.

Οι λέξεις "άξιος, άξιος" ακουγόντουσαν καθ' όλην την διάρκεια της εκδήλωσης και είναι σίγουρο ότι τις ίδιες λέξεις θα φώναζαν -και πιστέψτε με ότι τις φωνάζουν- χιλιάδες ακόμη ομογενείς. Γιατί η ομογένεια δεν ξέχασε ποτέ κι' ούτε θα ξεχάσει τον τρόπο με το οποίον της στέρησαν έναν άξιο ηγέτη. Δεν θα ξεχάσει ποτέ ότι υποτίμησαν την νοημσύνη της. Δεν θα ξεχάσει ποτέ ότι την αγνόησαν.

Είναι γεγονός ότι ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος είναι εις γνώσιν όλων όσων γίνονται εδώ και φυσικά φέρει μιά μεγάλη ευθύνη. Δυστυχώς όμως ο ηγέτης της Ορθοδοξίας έχει μετατρέψει την θεία αποστολή του σε εισπράκτορα εκατομυρίων τα οποία παραμένει άγνωστο που διατίθενται. Αποφεύγει προκλητικά να ακούει την κραυγή της ομογένειας αφού τα παράκεντρα εξουσίας έχουν βρει τον τρόπο να του βουλώνουν τα αυτιά. Και είναι απορίας άξιον πως μετά απ' όλα αυτά το ομογενειακό έντυπο που εκφράζει αυτά τα παράκεντρα εξουσίας μιλάει γιά την ειρήνη, την ομόνοια και την γαλήνη που επικρατεί στους κόλπους της ομογένειας. Φοβάμαι πως το ξύπνημα, που πολύ σύντομα θάρθει, θα είναι πολύ οδυνηρό γιά όλους μας.

Διονύσης Κονταρίνης

[ Το ΚΑΛΑΜΙ - 5 Ιουλίου 2001 - σ. 2 ]