top

Πολιτικά Θέματα - 31 Δεκεμβρίου 2004

Άμεση ανάγκη οργάνωσης του ελληνοαμερικανικού λόμπι

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΘΥΕΛΛΕΣ ΑΠΟ ΗΠΑ

Τα εθνικά θέματα χρειάζονται υποστήριξη πέραν του Ατλαντικού

Του πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής Σπυρίδωνος

Ητελευταία εξέλιξη στο Μακεδονικό σχετικά με την ονομασία του Κράτους των Σκοπίων και η προκλητική παρέμβαση των ΗΠΑ σε περιοχή των Βαλκανίων για ζήτημα εθνικά ευαίσθητο βρήκαν απροετοίμαστη την ελληνική κυβέρνηση και, περισσότερο ακόμη, την ομογένεια της Αμερικής. Ταυτόχρονα αναδείχθηκε το έλλειμμα του ελληνικού λόμπι στην Ουάσιγκτον αλλά και η έλλειψη επικοινωνίας της ελληνοαμερικανικής παροικίας με τη μητρόπολη.

Είναι φανερό πως στις διμερείς σχέσεις Αθήνας-Σκοπίων η Ουάσιγκτον διεκδικεί ρόλο πρωτεύοντα παρακάμπτοντας κατά το σύνηθες τα Ηνωμένα Εθνη. Το ίδιο περίπου συμβαίνει και στην περίπτωση των λοιπών εθνικών θεμάτων μας, του Κυπριακού κυρίως και του Αιγαίου.

Η πορεία των εθνικών θεμάτων κατά τις τελευταίες δεκαετίες καταδεικνύει σαφώς μια πραγματικότητα που συχνά λησμονούμε ή θέλουμε να αγνοούμε:

ο ρόλος των ΗΠΑ στην ανατολική Μεσόγειο είναι καθοριστικός,

τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της Ελλάδας στο χώρο αυτό σπάνια φαίνεται να συμπίπτουν, και

η Ελλάδα αδυνατεί να ασκήσει επιρροή στη διαμόρφωση της αμερικανικής πολιτικής στη συγκεκριμένη περιοχή.

Αρκεί μια γενική αναφορά στη στάση που οι ΗΠΑ υιοθέτησαν σε όλα τα εθνικά μας θέματα κατά την τελευταία πεντηκονταετία και στη συνακόλουθη μακρά και περιπετειώδη πορεία τους χωρίς ορατή έκβαση, για ν'αντιληφθεί κανείς ποιες επιλογές έχει η Ελλάδα στη διαχείριση των εθνικών ζητημάτων.

Πρέπει να επισημανθεί ακόμη ότι, λόγω της διαγραφόμενης ευοίωνης προοπτικής μιας έστω και μερικής διευθέτησης των χρονίων εθνικών θεμάτων μας στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναμενόμενη είναι η εντονότερη, έμμεση ή άμεση, διαμφισβήτηση των ελληνικών δικαίων και η αύξηση των πιέσεων επί Ελλάδος και Κύπρου κατά τα αμέσως προσεχή έτη.

Με βάση τα παραπάνω, η επανάπαυση στο κεκτημένο και αυτονόητο ιστορικό δίκαιο κρίνεται πλέον ανεπαρκής. Εξίσου ανεδαφική είναι η λογική πως τα ένα ή το άλλο αδρανοποιημένο σήμερα εθνικό θέμα θα λησμονηθεί στο τέλος από τον επιβουλέα και θα εκλείψει αφ' εαυτού. Ατελέσφορη αποδείχθηκε επίσης η πολιτική της άμυνας με τα συνήθη εκ των υστέρων διπλωματικά διαβήματα πρός κάθε κατεύθυνση σε περιόδους κρίσεως.

Επιμηθείς πάντα; Σήμερα περισσότερο από ποτέ, γίνεται επιτακτική η αναθεώρηση της όλης τακτικής προασπίσεως των εθνικών θεμάτων μας που κρίνονται πλέον και αποφασίζονται στην πέραν του Ατλαντικού αυτοκρατορία με τους τόσους ομογενείς μας. Πληθαίνουν διαρκώς οι φωνές που ζητούν ένα μακροπρόθεσμο σχεδιασμό, συστηματικό προγραμματισμό και πλήρη αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων που παρέχει ο απανταχού γης Ελληνισμός.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο βουλευτής Στέλιος Παπαθεμελής υποστήριξε ότι η Ελληνική Πολιτεία ουδέποτε αξιοποίησε, ούτε στο ελάσσον, τις δυνατότητες που προσφέρει η ομογένεια της Αμερικής στην αντιμετώπιση των εθνικών θεμάτων. Και έχει δίκαιο! Αρκεί να είχε παρακολουθήσει κανείς τη συνεδρίαση της 15ης Δεκεμβρίου 2004 της Ειδικής Μόνιμης Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής για τον Απόδημο Ελληνισμό για να διαπιστώσει, με βάση τις μαρτυρίες επωνύμων ομογενών της Αμερικής, την οργανωτική τραγωδία της ομογένειας και την αδυναμία της να προσφέρει έστω και στοιχειώδη εθνική συμπαράσταση στα κέντρα λήψεως αποφάσεων.

Η ομογένεια της Αμερικής αποτελεί το δυναμικότερο τμήμα των Ελλήνων του εξωτερικού. Και παρά τον αμείλικτο αφελληνισμό που σε καθημερινή βάση υφίσταται λόγω των τοπικών κοινωνικών συνθηκών, προσπαθεί στη μεγάλη του πλειονότητα να διατηρήσει την πατρώα γλώσσα και τους δεσμούς με το Εθνικό Κέντρο.

Αλλ' είναι κοινός τόπος ότι η δυναμική αυτή Ομογένεια μένει αναξιοποίητη σε επίπεδο εθνικό. Οι λιγοστές οργανώσεις και ορισμένα έμμισθα άτομα που ασχολούνται με την υποστήριξη των εθνικών ζητημάτων ή οι επαφές των εκεί διπλωματικών αρχών Ελλάδος και Κύπρου με τους ελάχιστους ελληνικής καταγωγής πολιτικούς σε περιόδους κρίσεως, δεν αντισταθμίζουν την αποτελεσματικότητα που θα μπορούσε να έχει ένα άρτια οργανωμένο λόμπι με τη συμμετοχή όλων των ελληνοαμερικανών πολιτικών παραγόντων και τη σύμπραξη όλων των παναμερικανικών και τοπικών ομογενειακών οργανισμών, με έμπρακτη προέκταση στις 550 περίπου ελληνικές κοινότητες και ισχυρή απήχηση στον κόσμο των ομογενών ψηφοφόρων.

Καταβλήθηκαν στο παρελθόν προσπάθειες για την οργάνωση παρόμοιου λόμπι. Η τελευταία έγινε το 1997-99 υπό την επωνυμία HALO (Hellenic American Leaders Organization). Δυστυχώς απέτυχαν ή ματαιώθηκαν για διάφορους λόγους. Οι δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος αφενός έχουν σχέση με προσωπικές φιλοδοξίες των ταγών της ομογένειας. Αφ' ετέρου η ύπαρξη και δράση ενός ισχυρού ελληνοαμερικανικού λόμπι δεν φαίνεται να θέλγει ιδιαίτερα ούτε την Ελλάδα ούτε βέβαια την Τουρκία. Την Ελλάδα, διότι ένα τέτοιο λόμπι, ενώ μπορεί να προωθήσει επιτυχώς τα εθνικά συμφέροντα, μπορεί ν'αποβεί δυσεξέλεγκτο και τελικά ίσως... απαιτητικό. Την Τουρκία, για λόγους ευνόητους.

Όμως, σήμερα αποτελεί δαπανηρότατη πολυτέλεια η αδράνεια στο χώρο αυτό, διότι ένα λόμπι με προεκτάσεις σ' όλη την Αμερική είναι εκ των πραγμάτων ο μόνος μοχλός δυνάμενος να δράσει αποτελεσματικά ασκώντας πίεση στον αμερικανικό πολιτικό κόσμο που διακρίνεται για τη ξεχωριστή ψηφοθηρική του τάση. Πρέπει επιτέλους να βρεθεί τρόπος να παρακαμφθούν οι λόγοι που στό παρελθόν επέβαλαν ίσως μια ομογένεια διαμελισμένη και ένα λόμπι εικονικό.

Η προσοχή πρέπει να στραφεί έστω και καθυστερημένα προς την Ομογένεια της Αμερικής με στόχο την αξιοποίηση των δυνατοτήτων της, διότι κανείς δεν πιστεύει κατά βάθος πως οι εθνικοί κίνδυνοι θα εκλείψουν κάτω απ' την ομπρέλα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν εξέλειψαν υπό άλλα συμμαχικά σχήματα και, όπως έδειξε η πρόσφατη σύνοδος των Βρυξελλών, δεν θα εκλείψουν ούτε τώρα ως δια μαγείας.

Η πρωτοβουλία για δραστηριοποίηση του αμερικανικού Ελληνισμού είναι εκ των ων ουκ άνευ για την προάσπιση των εθνικών θεμάτων. Απόκειται στην Ελληνική Πολιτεία, μόνη ικανή να συσπειρώσει σήμερα την ομογένεια, να λάβει την πρωτοβουλία θέτοντας τα θεμέλια ενός αληθινού λόμπι με συγκεκριμένη δομή, στόχους και προοπτική.

[ Πολιτικά Θέματα - 31 Δεκεμβρίου 2004 - σσ. 10-11 ]