top

Η Μοναξιά ενός Ασυμβίβαστου - 23 Φεβρουαρίου 2004

Δήλωση Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα
για την ανασύνθεση της Πατριαρχικής Συνόδου

Η αιφνιδιαστική απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου να τροποποιήσει τη σύνθεση της διαρκούς συνόδου του, ενώ αποτελεί θετικό βήμα προς την αποκατάσταση των "αποστολικών παραδόσεων όπως τις ενσαρκώνουν οι ιεροί κανόνες", εμβάλλει εντούτοις σε σκέψεις κάθε ενδιαφερόμενο για τα εκκλησιαστικά πράγματα.

Παραμένει ανεξήγητο, πώς εν μια νυκτί έπαψαν να υφίστανται οι «τουρκικές απαγορευτικές διατάξεις» περί της ιθαγένειας και προέλευσης των αρχιερέων της διαρκούς Πατριαρχικής Συνόδου, που ίσχυαν επί τόσες δεκαετίες. Ακυρώθηκαν στο μεταξύ οι σχετικές «διατάξεις» ή άλλαξε μήπως κάτι στη στάση της Τουρκίας έναντι του Πατριαρχείου; Ή μήπως η συνοδική τροποποίηση αποτελεί ακόμη μια εσπευσμένη κίνηση για να μπούν όλα «τα βέλη στη φερέτρα» εν όψει νέου γύρου στη σύγκρουση για τις Νέες Χώρες;

Για την πλήρη πάντως αποκατάσταση του συνοδικού θεσμού, όπως επί αιώνες ίσχυε στο Πατριαρχείο και ισχύει σήμερα στις λοιπές Ορθόδοξες Εκκλησίες, θα χρειαστούν ακόμη πολλές πρωτοβουλίες προκειμένου να ξεπεραστούν:

η «περιοδική» και επιλεκτική πρόσκληση των αρχιερέων του εξωτερικού στη σύνοδο

η διάκριση μεταξύ αρχιερέων της Τουρκίας και αρχιερέων του εξωτερικού

η ανισότητα στο ποσοστό συμμετοχής (50%) κάθε κατηγορίας (οι αρχιερείς του εξωτερικού αποτελούν το 95% της όλης Ιεραρχίας του Θρόνου, ενώ οι αρχιερείς της Τουρκίας απαρτίζουν μόνο το 5%)

η ανορθόδοξη συμπερίληψη και των χωρίς ποίμνιο αρχιερέων, απόστρατων ή μη (που ουσιαστικά είναι τιτουλάριοι μη έχοντες δικαίωμα συνοδικού θώκου σύμφωνα με τους ιερούς Κανόνες).

Ευχή ολόκληρης της Ιεραρχίας του Θρόνου αλλά και της πανορθόδοξης οικογένειας είναι να ολοκληρωθεί το συντομότερο η σχετική επανορθωτική διαδικασία επ' αγαθώ μιας Εκκλησίας με αυξημένες ευθύνες και ευρύτερο ρόλο στην εποχή του καταναλωτικού πνεύματος και της παγκοσμοιοποίησης.

Προσωπικά, εύχομαι η διεύρυνση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου να σηματοδοτήσει μια νέα εποχή για το Φανάρι, όπου θα εκλείψουν πλέον οι επιλογές εκείνες που κατά τα τελευταία έτη κλόνισαν την αξιοπιστία του και προκάλεσαν το κοινό αίσθημα.

Πάντως, η πρόθεση μερικής ανασύνθεσης του παραδοσιακού συνοδικού σχήματος στο Φανάρι, όπου και να στοχεύει στην πραγματικότητα, δεν πρέπει να θεωρηθεί ως πανάκεια για τα χρόνια και δυσεπίλυτα προβλήματα που έχει προκαλέσει η συγκρουσιακή πολιτική του Οικουμενικού Θρόνου κατά την τελευταία δεκαπενταετία.

[ Η Μοναξιά ενός Ασυμβίβαστου
  www.spyridon.ws/GR/spyr_sim/sps_st13.html
  23 Φεβρουαρίου 2004 ]