top

Βικιπαίδεια - 21 Ιουνίου 2008

Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Σπυρίδων

Από την Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Σπυρίδων υπήρξε προκαθήμενος της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αμερικής από τον Σεπτέμβριο 1996 έως τον Αύγουστο του 1999.

Βιογραφία

_____________________________________________________________________

Ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων, γιός της Καλής και του δρος Κωνσταντίνου Παπαγεωργίου γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1944 στην πόλη Γουόρεν του Οχάιο. Ξεκίνησε το δημοτικό στο Στούμπενβιλ Οχάιο και σε ηλικία 9 ετών μετακόμισε με την πολυμελή οικογένειά του στη Ρόδο όπου ολοκλήρωσε το δημοτικό και τέσσερις τάξεις του γυμνασίου. Αποφοίτησε το 1962 από το Γυμνάσιο του Τάρπον Σπρίνγκς στη Φλόριδα.

Σπούδασε ορθόδοξη θεολογία στην περίφημη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, απ' όπου αποφοίτησε αριστούχος το 1966. Στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης στην Ελβετία, με ειδικότητα στην Ιστορία των Προτεσταντικών Εκκλησιών. Από το 1969-1973 φοίτησε στο τμήμα Βυζαντινής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπόχουμ στη Γερμανία με υποτροφία του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Υπηρέτησε στη γραμματεία της Μόνιμης Αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών (Γενεύη, 1966-1967) και αργότερα χρημάτισε Γραμματέας του Ορθόδοξου Κέντρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζί της Γενεύης, όπου διεύθυνε την εκκλησιαστική επιθεώρηση «Επίσκεψις» (1973-1976). Το 1976 χειροθετήθηκε Αρχμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου και διορίσθηκε ιερατικώς προϊστάμενος στην Ελληνική Κοινότητα του Αγίου Ανδρέα στη Ρώμη όπου υπηρέτησε μέχρι το 1985.

Η εξοικείωσή του με τη ρωμαιοκαθολικά πραγματικότητα της Ιταλίας οδήγησε το 1984 στον διορισμό του ως εκτελεστικού γραμματέα στη Διορθόδοξη Επιτροπή γιά το Θεολογικό Διάλογο μεταξύ της Ορθόδοξης και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Το 1985 η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου τον εξέλεξε τιτουλάριο επίσκοπο Απαμείας, τοποθετώντας τον ως βοηθό επίσκοπο στην Ελληνική Ορθόδοξη Μητρόπολη Αυστρίας και Εξαρχία Ιταλίας και Ουγγαρίας, όπως τότε ήταν γνωστή.

Το Νοέμβριο του 1991, με την ίδρυση της Ιεράς Μητρόπολης Ιταλίας και Εξαρχίας Νότιας Ευρώπης, η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου εξέλεξε τον Σπυρίδωνα ως τον πρώτο μητροπολίτη Ιταλίας.

Στά τέσσερα χρόνια της υπηρεσίας του ως Μητροπολίτη Ιταλίας, αύξησε σημαντικά τον αριθμό των ενοριών, ενίσχυσε τη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου συσπειρώνοντας κάτω από τη νέα Μητρόπολη διάφορες ιταλικές ορθόδοξες κοινότητες, έδωσε έμφαση στη νεολαία οργανώνοντας την Ενωση Ελλήνων Ορθοδόξων Φοιτητών της Ιταλίας και αναβίωσε τον ορθόδοξο μοναχισμό στην Ιταλία με την ανασύσταση της βυζαντινής Μονής του Αγίου Ιωάννη του Θεριστή στην Καλαβρία.

Το 1992 διορίσθηκε πρόεδρος της Διορθόδοξης Επιτροπής του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ της Ορθόδοξης Εκκλησίας και της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Λουθηρανών. Εκπροσώπησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο σε διάφορες διεκκλησιαστικές συναντήσεις, ενώ υπήρξε απεσταλμένος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Ειδική Σύνοδο των Ρωμαιοκαθολικών Επισκόπων της Ευρώπης στη Ρώμη το 1991. Ο λόγος του στην Σύνοδο έμεινε ιστορικός, καθώς έθεσε τον δάκτυλον «επί τον τύπον των ήλων», της διαρκώς εξαπλούμενης Ουνίας στις χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης, προδιαγράφοντας το μέλλον των διμερών σχέσεων μεταξύ Ορθοδοξίας και Ρωμαιοκαθολικισμού.

Η 20ετής προϋπηρεσία του στην Ιταλία, η συμμετοχή του στους διεκκλησιαστικούς διαλόγους, η συχνή παρουσία του στη διεθνή εκκλησιαστική σκηνή, αλλά και η αμερικάνικη καταγωγή του αποτέλεσαν τη βάση για την εκλογή του στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο της Αμερικής στις 30 Ιουλίου 1996.

Η δράση του Σπυρίδωνος στην Αμερική υπήρξε πολυποίκιλη καθώς εστίασε την στρατηγική του στο μεγάλο ζήτημα της επιβίωσης της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού στη διασπορά της Αμερικής. Ανέλαβε τολμηρές πρωτοβουλίες σε καίρια θέματα της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αμερικής, δίδοντας ιδιαίτερη έμφαση στην ελληνική παιδεία, στην ορθόδοξη θεολογική εκπαίδευση, στην οργάνωση του ελληνοαμερικανικού λόμπι και στη διοίκηση της Αρχιεπισκοπής.

Ο Σπυρίδων, λόγω εκκλησιαστικών διαμαχών, παραιτήθηκε από τον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Αμερικής στις 19 Αυγούστου 1999 και δεν αποδέχθηκε στη συνέχεια την εκλογή του ως Μητροπολίτη Χαλδίας. Στις 15 Σεπτεμβρίου 1999 εγκατέλειψε τη Νέα Υόρκη, και έκτοτε σχολάζει στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας όπου κατά καιρούς παραχωρεί συνεντεύξεις ή γράφει άρθρα για τον ελληνικό και ομογενειακό τύπο της Αμερικής.

Εκδόσεις

_____________________________________________________________________

Το 2000 γράφτηκε η επίσημη βιογραφία του «Η Μοναξιά Ενός Ασυμβίβαστου» (Εκδόσεις Εξάντας) από τη δημοσιογράφο-συγγραφέα Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη, ειδήμονα σε θέματα της ελληνικής ομογένειας Καναδά-ΗΠΑ. Το 2002 η βιογραφία, σε μετάφραση Τζέρυ Σταματέλου, εκδόθηκε στα αγγλικά υπό τον τίτλο «The Lonely Path of Integrity» (Εκδόσεις Εξάντας).

Τα 2005 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα» Η Παρακαταθήκη (The Legacy), μιά δίγλωσση έκδοση με επιλεγμένους λόγους, εκθέσεις προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο και επιστολές του πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής Σπυρίδωνος σε επιμέλεια της Ιουστίνης Φραγκούλη-Αργύρη.

Ίδρυμα

_____________________________________________________________________

Τον Φεβρουάριο του 2003 σε πάνδημη εκδήλωση στο Terrace on the Park της Νέας Υόρκης ο μεγαλοεπιχειρηματίας και παράγων της ομογένειας Γιάννης Κατσιματίδης εξήγγειλε τη σύσταση του Ιδρύματος «Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων γιά την Ελληνική Παιδεία και τον Πολιτισμό», με επίτιμο πρόεδρο τον Αρχιεπίσκοπο Σπυρίδωνα. Το συμβούλιο του νέου Ιδρύματος απαρτίσθηκε από τους Γιάννη Κατσιματίδη (πρόεδρο), Ευανθία Κοντάκη και Μιχαήλ Καντούνια (αντιπρόεδρους), Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη (γραμματέα), Γεωργία Καλοειδή (ταμία) και Λυκούργο Κοντάκη, Δημήτρη Καλοειδή, Χάρυ Πάππας, Μπίλ Τένετ, Τζόν Ρασσιά κ.ά.

Βιβλιογραφία

_____________________________________________________________________

[ Βικιπαίδεια
   https://el.wikipedia.org/wiki/Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Σπυρίδων
   21 Ιουνίου 2008 ]