top

Ορθόδοξος Τύπος - 12 Ιουνίου 2015

Ἑλληνικόν φαινόμενον:
Ἕνας «ἐξαφανισμένος» Ἀρχιεπίσκοπος
καί ἕνας «φυλακισμένος-ἔγκλειστος» Πατριάρχης!

Ἀρχιεπίσκοπος, Πρόεδρος, Πρωθυπουργὸς και Ὑπ.Ἐξ.
διὰ ὑποψηφίους Ἐπισκόπους Ἀμερικῆς καὶ Αὐστραλίας

«Ἄλλος ἐστίν ὁ Σπεί(υ)ρ(ίδ)ων καί ἄλλος ὁ θερίζων [Δη(Γη)-μήτριος]» (Ἰωάν. δ΄ 37).
Ποίαν διάδοχον Ἡγεσίαν ἐπιλέγομεν, διά νά ἀκροβολισθῆ εἰς τά ἔσχατα
καί προκεχωρημένα «Φυλάκια» τοῦ Ἑλληνισμοῦ;

   Του Α.Ο.Κ.

     

Ἐπιλογή Ἡγετῶν τοῦ Γένους

Ὁλόκληρος ἡ Ρωµιοσύνη ἐρωτᾶ µέ ἀγωνία. Τί διάδοχες Ἡγεσίες ἐπιλέγει ἡ Πνευµατική καί Πολιτική µας Ἡγεσία;

∆υστυχῶς, οἱ ψευδοηγέτες αὐτοστεφανώνονται µέ τά ἄνθη τοῦ κοµπασµοῦ καί ποδοπατοῦν µέ Ναπολεόντια ἔπαρσι τούς ἀδελφούς φορῶντας τήν «περικεφαλαία» τοῦ ἀπολύτου ἐξουσιαστοῦ καί ρίπτοντας ἄκριτα µέ τό «τόξο» τους τά βέλη τῆς σκοπιµότητος. Εἶναι ἐρασταί καί νοµεῖς τῆς ἐξουσίας. Μοιάζουν νά εἶναι µία «Ἐπηρµένη ὀφρύς», καθώς µέσα τους κατακαίει καί λαµπαδιάζει ἡ φιλοδοξία.

Ἀντιθέτως, Ἀγαθοί Ἡγέτες εἶναι ἐκεῖνοι πού ἐπιβάλλουν τά ὄνειρά τους στήν ἐποχή τους, ἀναλαµβάνουν ἔργα, πού ἀπαιτοῦν κατά Χάριν δύναµι. Ἀναλαµβάνουν Ἡράκλεια ἔργα. Συνθέτουν τίς πνευµατικές ρήξεις µέ τούς ἀοράτους καί ὁρατούς ἐχθρούς τῆς Φυλῆς µας. Εἶναι Ἥρωες πού περιφέρουν τήν λάµψι τῆς πτωχείας καί τήν γοητεία τῆς ἁγιότητος. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι τῶν µεγάλων ὁραµατισµῶν, τῆς ἀκάµατης δραστηριότητος καί προσφορᾶς στίς κρίσιµες ὧρες τῆς µάχης καί τῆς µεγάλης δοκιµασίας. ∆ονοῦνται δέ ἀπό τούς παλµούς τῶν µεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Καί σκορπίζουν µέ λόγους καί µέ ἔργα τό φῶς στίς αὐλές τοῦ Κυρίου.

Ἡγέτες τῆς Πατρίδος µας εἶναι, ὄχι µόνον οἱ Πρόεδροι(4), [Βασιλεῖς (1)] καί Πρωθυπουργοί (6), ἀλλά καί οἱ Πατριάρχες καί οἱ Ἀρχιεπίσκοποι. Γι᾽ αὐτό τό λόγο ἡ ἐπιλογή ὅλων αὐτῶν θά πρέπει νά ἐπιτυγχάνεται µέ πολλή σύνεσι καί προσοχή. Μέ φόβο Θεοῦ καί µέ Ἐθνική περίσκεψι. Τήν ἐποχή µας ἡ Ἑλληνορθοδοξία, τῶν πενήντα ἑκατοµµυρίων, διοικεῖται πνευµατικά, σέ ἐπίπεδο κορυφῆς, ἀπό δέκα Πατριάρχες καί Ἀρχιεπισκόπους, καί αὐτούς πρέπει νά ἐπιλέγη µέ βάσι τούς Ἱερούς Κανόνες. Κατά συνέπειαν, κάθε φορά πού πρόκειται νά κενωθῆ µία ἤ περισσότερες θέσεις πρέπει ὁλόκληρο τό Γένος νά εὑρίσκεται σέ πνευµατικό καί ἐθνικό συναγερµό. Νά µή ἀφήνει τά πράγµατα νά συντελοῦνται «κατά τύχην» ἤ µετά ἀπό τίς µεθοδεύσεις τῶν ἐσωτερικῶν καί τῶν ἐξωτερικῶν µας ἐχθρῶν καί προδοτῶν, ἀλλά νά ἐνεργῆ κατά τό θέληµα τοῦ Θεοῦ.

Ἐπειδή λοιπόν, ὅσα ὑφιστάµεθα κατά τά τελευταῖα χρόνια, τά ὑφιστάµεθα λόγῳ ἐλλείψεως ἀξίων Ἡγετῶν, αὐτό πρέπει νά µᾶς συνεγείρη καί νά σηµάνουµε συναγερµό γιά τίς ἐπερχόµενες ἀλλαγές ἡγεσιῶν. Τά «πάθη» τῆς Πατρίδος ἐπῆλθαν, ἐπειδή, εἴµαστε νικηταί ὡς Ἔθνος, ἀλλά νικώµεθα µόνοι µας πλήττοντας θανάσιµα τούς ἑαυτούς µας. ∆υστυχῶς, καθιστάµεθα κατ’ ἐξακολούθησιν «Νικηµένοι Νικηταί», ὅπως διαχρονικά καί µέ βαθειά πίκρα κατέγραψε ὁ κορυφαῖος µας Φιλόσοφος, µετὰ τὸν θρίαµβο τῆς Σαλαµῖνος καὶ τὴν µυθογενετικὴ νίκη τῶν περσικῶν πολέµων:

«243.d.1 Τῇ µὲν γὰρ ἐκείνων ἀρετῇ ἐνικήσαµεν οὐ µόνον τὴν τότε ναυµαχίαν͵ ἀλλὰ καὶ τὸν ἄλλον πόλεµον· δόξαν γὰρ δι΄ αὐτοὺς ἡ πόλις ἔσχεν µή ποτ΄ ἂν καταπολεµηθῆναι µηδ΄ ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων καὶ ἀληθῆ ἔδοξεν τῇ δὲ ἡµετέρᾳ αὐτῶν διαφορᾷ ἐκρατήθηµεν͵ οὐχ ὑπὸ τῶν ἄλλων· ἀήττητοι γὰρ ἔτι καὶ νῦν ὑπό γε ἐκείνων ἐσµέν͵ ἡµεῖς δὲ αὐτοὶ ἡµᾶς αὐτοὺς καὶ ἐνικήσαµεν καὶ ἡττήθηµεν». (Πλάτωνος, Μενέξενος).

Ἀθήνα, Ἑλλάδα, Ἀθήνα, τοῦ Παύλου, ἀκοῦς τίποτε γιά τήν Ἀρχιεπισκοπή Ἀµερικῆς καί Αὐστραλίας;

Ἀθήνα, Ἑλλάδα, Ἀθήνα, τοῦ Παύλου, µήπως νοµίζεις ὅτι εἶσαι ἀναρµόδια γιά τόν ἀπόδηµο Ἑλληνισµό, τή Ρωµιοσύνη τῆς διασπορᾶς;

Ἀθήνα, Ἑλλάδα, Ἀθήνα, τοῦ Παύλου, ἀκούει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ὁ Πρόεδρος, ὁ Πρωθυπουργός, ὁ Ὑπουργός τῶν Ἐξωτερικῶν καί ὁ Ὑπουργός Παιδείας καί Θρησκευµάτων; (Ὁ Ὑπ. Ἐξ. πρέπει νά συζητᾶ κυρίως µέ τήν Ἀθήνα καί µετά µέ τήν Βοστώνη καί τήν Κωνσταντινούπολη).

Ἀθήνα, Ἑλλάδα, Ἀθήνα, τοῦ Παύλου, ἀσφαλῶς δέν ἀρνεῖσαι νά µεριµνᾶς καί νά φροντίζης γιά τά παιδιά σου: «µὴ ἐπιλήσεται γυνὴ τοῦ παιδίου αὐτῆς τοῦ µὴ ἐλεῆσαι τὰ ἔκγονα τῆς κοιλίας αὐτῆς;», ἀλλά καί σέ ἀντίθετο περίπτωσι ὁ Κύριος δέν θά τά ξεχάση, «εἰ δὲ καὶ ἐπιλάθοιτο ταῦτα γυνή͵ ἀλλ΄ ἐγὼ οὐκ ἐπιλήσοµαί σου, εἶπεν Κύριος» (Ἡσ. µθ΄15).

Καί πῶς εἶναι δυνατόν νά ξεχάσουµε τά «παιδιά τῆς Ἑλλάδος Παιδιά», πού εἶναι τό αἷµα τῆς καρδιᾶς µας. Εἰδικά δέ, ἐκεῖνα στήν Ἀµερική πού ἀποτελεῖ τό κέντρο τῶν Παγκοσµίων Πολιτικῶν ἀποφάσεων, τόν βασικό πυλῶνα τῶν ἰδεολογικῶν καί θρησκευτικῶν ρευµάτων, καθώς καί τῶν Γεωστρατηγικῶν µεταβολῶν στή χάραξι τῆς «Νέας Γεωγραφίας» τοῦ κόσµου.

*  *  *

«Ἀµερική Ἀµερική ... πώς εἶσαι χώρα φοβερή» (ἆσµα)

Ποιὸς ἀποφασίζει γιὰ τὴν Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀµερικῆς; Πασιφανές; Λάθος. Ἀφανές. Καί νά, σᾶς παρουσιάζουµε µία περίτρανη ἀπόδειξι:

Ἀπό τήν Ἀρχιεπισκοπή τῆς Ἀµερικῆς ἀπεµακρύνθη, πιεζόµενος ἀκουσίως, ὁ µακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἰάκωβος, τόν ὁποῖον εἶχε ἐπιλέξει προσωπικῶς τό 1958 ὁ πρωθυπουργός Κ. Καραµανλῆς. Προηγουµένως, πρός ἐκφοβισµό του, ἀπεκεφαλίσθη ἐν µιᾷ νυκτί ὁ µακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Μεγάλης Βρετανίας Μεθόδιος.

Ἀµέσως µετά (τό 1996), ἐξελέγη ὁ κ. Σπυρίδων ὡς Ἀρχιεπίσκοπος Ἀµερικῆς, ὁπότε ἐδήλωνε κατά τήν χειροτονία του κάτι φοβερό. Ὅτι θά ἔχη, «“ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ” ἀφοσίωσιν τυφλήν καί πιστότητα ἀπεριόριστον καί εὐγνωµοσύνην ∆ΙΑ ΒΙΟΥ» πρός τόν Πατριάρχη. Ἐν συνεχείᾳ, ἄκουγε τήν τροµερή ἄποψι-ἀπάντησι ἀπό τόν κ. Βαρθολοµαῖο, ὅτι, «Ἐὰν Ἱεράρχης τις ἔχει πάντα τὰ λοιπὰ τάλαντα, πάντα τὰ λοιπὰ προσόντα, πάσας τὰς λοιπὰς ἀρετάς, ἀφοσίωσιν δὲ τυφλὴν καὶ πιστότητα ἀπεριόριστον καὶ εὐγνωµοσύνην διὰ βίου µὴ ἔχη, οὐδέν ἐστι, οὐδὲν ὠφελεῖται, ἀλλὰ γένονε χαλκὸς ἠχῶν ἡ κύµβαλον ἀλαλάζον»1. ∆ηλαδή, ὅλες οἱ ἀρετές εἶναι ἄχρηστες σέ κάποιον Ἱεράρχη, ἐάν δέν ἔχει «τυφλή ὑπακοή» «διά βίου» καί «ἄνευ ὅρων» πρός στόν Πατριάρχη! Ἐάν αὐτό δέν εἶναι βαρύτατο ἀτόπηµα, τότε τί εἶναι; Ὅµως, µετά ἀπό ὅλες αὐτές τὶς ἀπαίσιες δηµόσιες δηλώσεις, σέ πολύ σύντοµο χρόνο, τό 1999, ὁ κ. Σπυρίδων ἀπεµακρύνθη ἀκουσίως καί ἔλαβε τὴν «ἄγουσαν» εἰς ἄλλους τόπους µακρινούς.

Ἐν τῷ µεταξύ, καί πρίν ἀπό τήν ἀποποµπή τοῦ κ. Σπυρίδωνος, ὅταν αὐτός ἔγινε δεκτὸς ἀπὸ τὸν Μακαριστὸ Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, τότε οἱ ἐκδηλώσεις καὶ τὰ ἀνακοινωθέντα ἔκρυβαν ὑποδοχὴ ἑνὸς «ὑπὸ διωγµὸν» Ἀρχιεπισκόπου. Πολλοὶ ἔβλεπαν, λίγοι καταλάβαιναν τὰ ἐπερχόµενα.

Μετά τήν ἀποποµπή τοῦ κ. Σπυρίδωνος, ἐζήτησαν ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Βρεσθένης κ. ∆ηµήτριο Τρακατέλη νὰ ἀποδεχθῆ νὰ γίνη «προσωρινὸς» Ἀρχιεπίσκοπος Ἀµερικῆς. Ἐκεῖνος ἀπήντησε ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, ὅτι ἀποδέχοµαι νά γίνω µόνιµος καί ὄχι προσωρινός. Ὁπότε, ἀναγκαστικῶς ἔγινε κανονικὸς καί ὄχι ὑπό χρονικό περιορισµό Ἀρχιεπίσκοπος Ἀµερικῆς.

Ἴσως, τὰ κοσµοϊστορικὰ γεγονότα ἢ πρόσωπα παρουσιάζονται δύο φορὲς στὴν ἱστορία. Μία φορὰ σὰν τραγωδία καὶ τὴν ἄλλη σὰν φάρσα. Καί κάποτε, ἡ ζωὴ εἶναι κωµωδία γι' αὐτοὺς πού σκέπτονται καὶ τραγωδία γι' αὐτοὺς ποὺ αἰσθάνονται.

∆ιότι, ἐδῶ εἶναι ἡ Πατρίδα τῆς Τραγωδίας ἤ τῆς «Κωµωτραγωδίας».

*  *  *

Τὰ ὅρια τῆς Αὐστραλίας φθάνουν στὴν Ἀµερική, ἀλλά ὁριοθετοῦνται στήν Ἀθήνα

Στήν ἄλλη πλευρά τῆς γῆς, ἡ ἄλλη µεγάλη Ἀρχιεπισκοπὴ Αὐστραλίας ἀναµένει ἐν ἀγωνίᾳ. Ὅλα τὰ σενάρια εἶναι ἀνοικτὰ συνδυασµένα καί συσχετισµένα µὲ τήν Ἀµερική. Στὸ ἴδιο πεδίο γίνονται πολλὲς παράξενες κινήσεις καί κινητοποιήσεις. Ἀµερικὴ ἀντὶ Αὐστραλίας ἢ τὸ ἀντίθετο. Ἀµερική ἤ ἀκόµη καί Ἀθήνα!

Κάποτε ὁ Μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ἔστελνε τούς ἀνθρώπους του στὰ Ἱεροσόλυµα, ἐν ὄψει τῆς ἀνοικτῆς σὲ χρόνο Πατριαρχικῆς ἐκλογῆς. Τά πράγµατα ἐξελίχθησαν σέ τραγωδία, πού προχώρησε φορῶντας προσωπεῖο, γιατί ἀπέκρυπτε τὰ µελλούµενα δράµατα πού θά ἐλάµβαναν χώρα στὴν Ἁγία Πόλη.

∆υστυχῶς, ὁ ἄνθρωπος ἔχει δύο τραγωδίες: Ἡ µία ὅταν κανένα ὄνειρο δὲν πραγµατοποιεῖται, καὶ ἡ ἄλλη ὅταν ὅλα τὰ ὄνειρά του πραγµατοποιοῦνται, ὅπως στήν προαναφερθεῖσα περίπτωση.

*  *  *

Μνηστῆρες καί δελφῖνοι:

Ἀρκετοί ἐµφανεῖς µνηστῆρες ὑπάρχουν γιὰ τήν Ἀρχιεπισκοπή Ἀµερικῆς καὶ Αὐστραλίας κυρίως ἐδῶ στήν Ἑλλάδα, ἀλλά ὄχι µόνον.

➢ Ὁ ἕνας ξεκίνησε ἀπὸ βορρᾶ, γράφτηκε δυτικὰ καὶ µετέβη πολύ πιὸ δυτικὰ, καί ἐπέστρεψε, γιὰ νὰ καταλάβη ἕνα «Θρόνο (!)»...

➢ Ὁ ἕτερος κινήθηκε ἀπὸ τὸ ἕνα ἐκκλησιαστικὸ «στρατόπεδο» στὸ ἄλλο καὶ κατάφερε νὰ ἀνελιχθῆ. Θέλει νἆναι στὸ κέντρο τῆς ἐπικαιρότητος. Ζητᾶ βοήθεια ἀπό δύο πολύ ἰσχυρούς πολιτικούς παράγοντες καί γιά ἄλλη ὑψηλὴ θέσι...

➢ Ὁ τρίτος, τρέχει ἀπὸ νότο σὲ βορρᾶ καὶ τώρα βρίσκεται στὸ κέντρο. Προσπαθεῖ, ἀγωνιᾶ, φαντάζεται, ἀλλά... ἀλλά.

➢ Ὁ τέταρτος τό ἔχει σίγουρο, διότι, εἶναι χρήσιµος σάν µανδύας προκαλύψεως εἰς τά ἔργα κάποιου, πού νοµίζει ὅτι εἶναι “ἰσχυρός”.

Οἱ δύο πρῶτοι «τρέχουν» καί γιά δεύτερο στόχο, τό Θρόνο τῶν Ἀθηνῶν...

Πάντως, νοµίζουµε ταπεινά, ὅτι ἅπαντες οἱ ἀνωτέρω εἶναι πολύ µικροί καί ἀκατάλληλοι γιά τόσο ὑψηλά Πνευµατικά Ἀξιώµατα.

*  *  *

Ἀπουσία Ἱεροσυνοδικότητος καί ἑποµένως Κανονικότητος

Οἱ τραγωδίες στήν Ἀµερική καί στούς Ἁγίους Τόπους συνετελέσθησαν, διότι οἱ ἐκλογές δέν ἔλαβαν χώρα µέ Κανονικές Συνοδικές διαδικασίες. Πιό συγκεκριµένα, ἀναφερόµαστε στή µέν πρώτη περίπτωση, στό ὅτι δέν συνῆλθε ἐλευθέρως καί ἐν Πνεύµατι Ἁγίῳ ὁλόκληρος ἡ Ἱερά Σύνοδος τῶν Ἱεραρχῶν τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας (Ἀµερική), ἐνῶ στὴ δεύτερη, ἀναφερόµεθα στὴν ἐπικράτηση «παρασυνοδικῶν» διαδικασιῶν.

Μόνοι µας ἐξασθενίζουµε πνευµατικά τήν ὅπου γῆς πονεµένη ἀλλά δυνατή καί ἀνθηρή Ρωµιοσύνη, ἀφοῦ ἐπιτρέπουµε καί ἀνεχόµεθα αὐτή νά «λειτουργῇ» κάτω ἀπό τό «δρᾶµα» τῆς «Ἀσυνοδικῆς ∆ιασπορᾶς».

Ἔτσι, σήµερα, δυστυχῶς, ὁ µέν πρώην Ἀµερικῆς κ. Σπυρίδων, ἐπί δέκα ἕξ ἔτη, εὑρίσκεται εἰς «ἄγνωστο τόπο», καί οὐδείς σχεδόν ἐπισήµως γνωρίζει κάτι δι᾽ αὐτόν. Ὁ δέ πρώην Ἱεροσολύµων, κακῶς βεβαίως, ἐπί ὁλόκληρον δεκαετίαν εἶναι «φυλακισµένος-ἔγκλειστος» εἰς τά πατριαρχικά δώµατα τῆς Ἁγίας Ἱερουσαλήµ.

Λυπηρά πράγµατα καί θέατρο τοῦ παραλόγου πάνω στὴ σκηνὴ µιᾶς τραγωδίας πού παίχτηκε εἰς βάρος τῆς εὐσεβοῦς Ἑλληνορθοδοξίας συµπάσης τῆς Ὑφηλίου.

Ἀλλά ὅµως, «µή φοβοῦ», καθότι, σ᾽ αὐτό τό Γένος µας ὑπάρχουν ἅγιες καί δυνατές ψυχές. Ἄν καί, στὴν τραγωδία τῆς ζωῆς αὐτῶν τῶν ἁγίων ψυχῶν ταυτόχρονα ἐνεργοῦν τὸ θεϊκὸ καὶ τὸ ἀνθρώπινο, τὸ συγκυριακὸ καὶ τὸ προσωπικό. Ἄς κατανοοῦµε λοιπόν, ποῦ καί ποῖον εἶναι τό «µετακινούµενο Πνευµατικό καί Πολιτικό Κέντρον» τῆς Ἑλληνορθοδοξίας: Ὅπου ἡ Ἁγιότης καί ἡ Πνευµατική ∆ύναµις.

*  *  *

Ἐπιµύθιον:

∆έν ἔχουµε συνειδητοποιήσει πόσο τραγικό εἶναι στήν ἕδρα τῆς Ἀµερικανικῆς Ὑπερδυνάµεως τῶν ΗΠΑ νά µή «στείλουµε» -ἐν Πνεύµατι Ἁγίῳ- ὅταν ἔλθη ἡ ὥρα, ἕνα Ἀρχιεπίσκοπο µέ Ἐθνικό φρόνηµα καί Πνευµατική διάµετρο ἀνάλογη τοῦ Πλανήτου µας, ἀλλά κάποιον µέτριο κληρικό ἤ ἀνίκανο «πιόνι», κατάλληλο µόνο γιά τά µικροεκκλησιαστικά συµφέροντα µικρονοϊκῶν ἀτόµων τοῦ µικροκόσµου µας! Στά µεγάλα καράβια χρειάζονται ἱκανοί, δυνατοί, ἐνάρετοι καί µεγάλοι «Καπετάνιοι».

Ἀθήνα, ἀκοῦς;

Ἀθήνα, πόλις τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου µᾶς ἀκοῦς;

Ἀθήνα, τοῦ Παύλου, µήπως διαθέτεις ἄξια Πολιτική καί ἐνάρετη Πνευµατική Ἡγεσία;

Ἀθήνα, τοῦ Παύλου, διαµαντόπετρα στῆς γῆς τό δακτυλίδι, µίλα ἀπό τήν Πνύκα µέ τήν δυνατή καθάρια φωνή τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν!

Ἀθήνα, τοῦ Παύλου, στό χάρτη δεξιά σου ἡ ἀναµένουσα ὑπέροχη Ἀνατολή καί ἀριστερά σου ἡ προσµένουσα µυστηριώδης ∆ύσις, σέ θωροῦν µέ θαυµασµό, ἀλλά θέλουν ν’ ἀκούσουν ὄχι τήν σιωπή σου, ἀλλά, τήν «Γε-ουράνιο» φωνή σου!

Ἀθήνα, Ἑλλάδα, Ἀθήνα, τοῦ Παύλου, µήπως ἀκούει κανείς ἐκεῖ στή φτωχογειτονιά τῶν «Ἀστεριῶν»;

➢ «Πρόσεχε Οὐρανέ καί λαλήσω...» (∆ευτ. λβ΄ 1).

➢ «Ἄκουε Οὐρανέ καί ἐνωτίζου ἡ γῆ...» (Ἡσ. α΄ 2).

➢«Ἄκουε͵ Ἰσραὴλ (Ἀθήνα)· Κύριος ὁ Θεὸς ἡµῶν Κύριος εἷς ἐστιν· ...» (∆ευτ. στ΄ 4), (καί Μόνος ∆εσπότης σου). «(Μόνοι), Μόνῳ Θεῷ»2, ∆εσπότῃ, Κραταιῷ Ἀντιλήπτορι!

Α.Ο.Κ.

Σηµειώσεις:
1. http://www.archbishop-spyridon edocs.net/spyridon_1996/
    asp_dimokratiki_01aug96.html.
2. Γρηγορίου Θεολόγου, Ἔπη Ἠθικά.


[ Ορθόδοξος Τύπος | 12 Ιουνίου 2015 - Έτος ΝΕ΄ - Αρ. Φυλ. 2073 | σσ. 1 και 7 ]